Na een hele dag van gemiezer, wind, kou en een enkele stortbui laat zich eindelijk de zon zien. Nu zou ik fluks in de benen moeten. De bosmaaier in mijn armen sluiten en paden banen door het bijna meterhoge gras. Maar zò werkt het dus niet. Behalve dat het zondag is, ik me met hangen en wurgen door de dag heen heb gewrongen, mag ik inmiddels niet meer auto rijden. Waarom zou ik dan wel andere machines moeten bedienen? Dat de boel het ff bekijkt. Liefde is iets dat van twee kanten moeten komen, anders werkt het niet!! Morgenochtend graag een zonnetje in mijn bed, zo ergens tegen een uur of zeven. Zul je zien dat dat weer teveel gevraagd is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten