Jaargangen

 Een Crozes-Hermitage uit 1999 van ene Louis Belle. Of het aan de naam ligt? In elk geval geen verkeerd wijntje, wel een verkeerd jaartal. Niet per definitie maar geworden, verandert van glorieus nieuw startpunt in beginpunt van een langzaam knap stinkende droom in ontbinding. Alles heeft een houdbaarheidsdatum en als die overschreden is, kan het zooitje best nog een tijd te pruimen zijn, maar d'r komt een moment, dat je het beter kunt dumpen. Allez ... terug naar de natuur, de hemel, het universum of in de armen van 72 maagden. Het is maar net waar je behoefte aan hebt.

 Hier stinkt het langzaam een kilometer tegen de wind in en daar helpt geen maaien, poetsen of klussen aan. Waarschijnlijk ruik alleen ik het, maar laat ik nou net degene zijn, die hier het meeste rondloopt. Alles went, maar even weg geweest, hakt het er weer ongenadig in. Eventjes die illusie van verandering en als je dan bij terugkeer het nog steeds niet gemaaide pad oprijdt, dan voel, hoor, proef en ruik je de val achter je dichtslaan. Als ik een beetje moeite zou doen, zou ik het ook kunnen zien.

 Ik geloof niet, dat er meer is op deze aardkloot, dan te verklaren zou zijn, als we voldoende (uitgebreide) zintuigen zouden hebben. Maar onze beperkingen verleiden ons tot de meest prachtige verzinselen. Als je die ff allemaal ontzenuwt, is het frappant om te zien, hoe je op allerlei wijzen reageert op iets, waarvan je denkt, dat je het in alle redelijkheid niet kunt weten, maar dat weldegelijk doet. Tijd dat die kop boven het zand komt.