Een dag, die niet de belofte leek in te lossen, die het weerbericht me had voorgespiegeld, dus maar iets anders gedaan. Papieren bij elkaar gezocht en richting Limoges. Betalingen, aanpassingen en wat verbaasde vragen, die ik me niet met goed fatsoen aan de telefoon zag afhandelen, mocht ik al bij de goede persoon terechtkomen.
Het zijn nog steeds trage, winterse ochtenden, waardoor ik pas rond half een in de stad was. Tja, lunchtijd en behalve eten en eten kopen, kun je dan het meeste wel vergeten. Bij een Chinees naar binnen gewipt. Altijd alleen maar Frans gaat vervelen en als je het betaalbaar wilt houden, is het meestal erg traditioneel en regionaal getint. Deze keer geen zin in confit de canard of faux filet frites. Lopend buffet heeft bovendien het voordeel, dat je het tempo zelf bepaald en het bedienend personeel niet de neiging heeft je de maaltijd eigenhandig door de strot te duwen.
Net na tweeën begonnen aan mijn rondje en tegen half vier was het bekeken. Geen tegenwerking maar begrip, medewerking en eenzelfde soort verwondering, als ik had toen ik het las maar dan met de bijbehorende verontschuldigen erbij. Netjes en van mij goed aangevoeld, dat dat niet kon kloppen! Hop in de auto er vlug weer terug.
Een positief puntje ..... het eerste teken van een (voorlopige) ommekeer? Je klamt je vast aan minder, als je zien wilt, waar je naar verlangt. Jammer dat nauwelijks thuis uit onverwachte maar overbekende hoek in een vloeiende beweging alle houvast onder me uit werd geslagen. Ja, je zou bijna vergeten, dat je er nog (steeds) niet bent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten