Eerst voorzichtig aan mijn water gevoeld en toen de dag maar de dag gelaten. Sammy nog ff diep in zijn donkerbruine ogen gekeken vanwege zijn digestieve perikelen gisteravond en toen aan het lonkende asfalt toegegeven. Waarheen was niet het belangrijkste. "Weg" daar ging het om. Zonder doel gasgeven als je aan het eind van de middag weer honden moet voeren, beperkt je vanzelf tot bekende plekken. Limoges was me te makkelijk, Angoulême te ver. Dan hebben we noord en west al gehad. In oost valt niks te beleven, dus de neus maar zuid gekeerd. Na een kilometer of tien is het kiezen: Tulle, Brive, Perigueux, Brantôme of Ribérac. Alles min of meer van dezelfde onbeduidendheid met een ietsjepietse eigens. Naar Tulle ga je als je depressief wilt worden, naar Brive als je geld teveel hebt, naar Perigueux als je Engels wilt praten, naar Brantôme om te eten en in Ribérac is een prachtig Franse localiteit, een Café-Brasserie met alle veranderingsrisico's vandien, zoals onlangs ook weer in Biarritz bleek, waar een prachtig authentiek café-restaurant uit de jaren vijfig verkracht was naar het gebrek aan smaak van vandaag de dag.
De stemming liet al te wensen over, geld uitgeven sprak me niet aan, honger had ik niet en een mogelijke teleurstelling leek me niet handig, dus naar Perigueux gekoerst. Nog steeds beroerd weer. Nat en dan niet kunnen kiezen tussen regen of sneeuw en het beiden maar naar beneden gooien. Zo slijten de winterbanden niet voor nop.
Ter plekke een aardig café/restaurant met de uiterst creatieve naam "De la Place" ingedoken, "een grand crême, bien blanche" besteld en in de daarop volgende twee uur het hongerige publiek gadegeslagen bij binnenkomen, tafelen en weggaan. Mezelf ondertussen uitgelaten op de iPhone. Een berg woorden de cloud in gepompt, mijn gedachten hun gang gelaten en de dromen van de afgelopen tijd proberen te snappen. Een waar genot zo'n ding. Je kunt er bijna alles mee en stopt het weg in je kontzak. Moest onlangs wel lachen, dat Apple imago-problemen heeft, omdat de foons 'en-masse' gekocht worden door de generatie die kinders heeft en de kinderen in reactie daarop vooral iets anders willen .... iets cools!
Net na tweeën en met een lichte, vloeibare lunch achter de kiezen retour dittes. Alles voelde lichter. Het weer, het rijden, het leven, ikzelf .... Morgen weer verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten