Terug op de plek, die ik als mijn thuis zou moeten beschouwen. Maar niet doe. Maar dat is bekend. Ouwe koek. Geleerlooide koeien, getrokken uit een stinkend modderige sloot.
Vandaag de laatste 500 km op de hoop gegooid en in een ongezellig koude tent aangekomen. Hout is op. De twee blokken die in de kruiwagen liggen hebben hooguit een psychologische functie. Op de tussenstop van vrijdag sputterde de kettingzaag. Morgen zien we weer verder. Water zet bij de heersende temperaturen nog net niet uit. Geen vrees voor nachtelijke ijsblokjes, dus.
De koelkasten zijn knap leeg. Een prestatie op zich. Gelukkig stonden nog een paar Belgische brouwels smachtend te wachten om deze aanschuivende avond lichtelijk te begieten. Oud brood in de rooster, kaas, salade en dan een afzakkertje uit Porto voor we de nacht innig omarmen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten