Krabben

 Niks is er veel bij. Zo'n dag lijkt het te worden vandaag. De niet ingeplande laag sneeuw gooit roet in mijn weekendplanning. En die dooi waar ze nu al uren over lullen op de radio, die heeft er voorlopig nog niet zo'n zin in. Dus niks naar huus, want gewoon thuus. Geen borrel in de meest swingende tent van het zelfbenoemde brandpunt aan nijverheid en activiteit op het snijvlak van drie departementen en evenzovele invloedssferen van één stad en twee dorpen met iets teveel in hun bol.

 St. Yrieix la Perche, een soufflé waarbij het eiwit is vergeten, maar wat op de een of andere wonderlijke wijze wel rechtop blijft staan. Chauvinisme, inbeelding en erg veel Europees subsidiegeld. Een burgervader met een ego dat de omvang van zijn dorp ruimschoots overtreft. De Franse verweving van locale, regionale en landelijke politieke activiteiten ten voeten uit. Zonder Europees geld zou hier niks werken en iedereen vindt dat doodnormaal, vooral de boeren, ambtenaren in hart en nieren. Behendiger in het invullen van subsidie-aanvragen dan in het trekken van een rechte ploegvoor.

 Ach, iedereen plukt en graait uit de ruif, die niemand wil vullen maar waar iedereen recht op meent te hebben. Waren wij maar betaald voor iedere vakantieganger die we ontvingen, dan waren de douchkranen van goud geweest. Hadden wij maar tegen 0% rente kunnen investeren of ieder jaar een grotere, mooiere en duurdere auto betaald gekregen. Hadden wij maar tegenvallende seizoenen zoals in 2002 gecompenseerd gekregen of de betere seizoenen beloond gezien. D'r zit een hoop scheef in Europa en landen als Frankrijk roepen hard maar profiteren buitensporig.

 Ik denk, dat ik maar eens de sneeuw van mijn vehicul ga krabben en mijn winterbanden ga benutten. Een Belgisch biertje lijkt me wel wat en ik weet zeker, dat ik die kan genieten zonder dat daarvoor met subsidie is geschoven.