D'r is de laatste jaren een hoop bij elkaar gekomen en laten we wel wezen, je kunt het maar beter gehad hebben. Dood, verlies, ouderdom, aftakeling, voorbij, finito, wegwezen. Normaal is de dosering iets minder schokkend, zeg ietsje meer emphatisch, maar nog ff doorbijten en ik heb mijn rust tot aan de stap in het graf. Of je nou wilt of niet, zelfs een zelfmoordenaar doet die stap niet met een blij gemoed.
Weg, er niet meer zijn, afgelopen, voorbij, dat was het, dank je wel, tot ziens ... Het is uiteindelijk het onderliggende thema geweest van de afgelopen jaren. Het zal weinigen verbazen. Ook mij niet, alleen heb ik het lang heel bewust niet willen weten. En je mag zeggen wat je wilt, maar dat is me heel aardig gelukt. Straks dat laatste stapje en dan besef je dat de kneep 'm zit in dat "Tot ziens". Dat zal er niet zijn, al is dat als mens het laatste wat je wenst of wilt weten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten