Had wel met "Plankenkoorts" willen beginnen. Klinkt prachtig, maar dekt de lading net niet voldoende. Schuiven, draaien, bijstellen, schaven, selecteren, proberen ... Het is de afgelopen maanden een drukte van jewelste geweest. Een stroom grotendeels buiten de blogs om. Niet alles is tenslotte de moeite van het vermelden waard. Niet dan? Het resultaat is wel, dat er resultaat is en dat daar iets mee zou kunnen, mogen, moeten gebeuren. Nu alleen nog ff doen. Theorie versus praktijk, droogzwemmen versus de duik in het diepe. Het is "Tsjakka" die plank op en doormasseren tot het randje en dan, dan moet het gebeuren of je loopt terug.
Toch nog maar ff terug. Diep ademhalen en de lucht gestaag vrijlaten. Het hele rijtje weer langs. Alle afwegingen opnieuw overwegend. Alles is bekend, ook het onbekende, en dan toch die aarzeling. Het doet me onwillekeurig denken aan die ene aan de rand van de dansvloer. Altijd al mee willen dansen en nu ze eens een keer niet voor je neus weggekaapt is, aarzel je. Is het ongeloof? Gebrek aan zelfvertrouwen? Bescheidenheid? (Lachen mag!) Gewoon stomme drempelvrees!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten