Het gaat traag maar -met een flinke dosis fantasie- gestaag en nog steeds over een graat. Het kan vriezen, het kan dooien. Zowel links als rechts een diepe afgrond, die om mijn val strijden. Het is voor de afwisseling het fysiek, die de langzaam terugkerende wil in de weg zit. De naweeën hebben zich teruggetrokken in hoofd en buik. Alleen liggend is het enigszins te negeren. Afgezien van wat huishoudelijk gekneuter is de dag door mijn vingers gegleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten