De voorwaartse beweging houdt stand. Zowel in bezigheden als de manier waarop de wereld op me overkomt. De huishoudelijke klussen blijven niet onnodig liggen. D'r is van lol, nou je enthousiasme herkenbaar in mijn omgang met wat gebeuren moet. Allee die tuin.... Moet mezelf zo ongeveer op mijn knieën smeken om in de tuin aan de slag te gaan. Omkopen. Dwingen.
Eind van de middag, begin van de avond was het dan zover. Het idee was de tomaten te dieven en verder met het inmiddels stug doorgegroeide onkruid tussen de aardbeien. Tot mijn grote schrik waren de tomaten zwaar aangetast door de welbekende schimmel en dat ondanks voldoende plantafstand, nauwelijks druiliger weer en na regen direct zon en vaak iets van wind. Kortom het had geen of niet zo'n probleem mogen zijn.
Dat het zover uit de hand heeft kunnen lopen, komt door het feit, dat ik geen hondenrondes doe en dus niet dagelijk door de tuin loop. Maar deprimerend, dus. Driekwart van het gebladerte moeten verwijderen. Het zijn nou net kaalgeplukte kippen. Ook maar direct aan de slag met brandnetelgier. Zien of het nog iets van een tomaat gaat opleveren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten