Hier schiet het maar niet op. Iedere dag een beetje meer, is teveel gevraagd. Zelfs dat 'iets' iedere dag, zat er vandaag niet in. Het is een ingewikkelde verwevenheid van fysiek onvermogen en botte onwil. Misschien ben ik toch te begripvol voor mezelf. Geef te snel toe om forceren te voorkomen. Iets meer druk op de ketel zetten? De siësta-behoefte negeren?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten