Gisteren thuis gekomen en direct op bed geploft in de hoop het gebibber een halt toe te roepen. Prompt een paar uur van de wereld geweest. De nacht vervolgens goed achter de rug gebracht en dan denk je, we kunnen weer ff. Mooi niet. Het koude gevoel kwam van verre aanrollen. In bed gekropen en na iets van een uur in slaap gevallen. Koorts.
Dat het op deze manier nauwelijks vooruitgaat lijkt me niet verwonderlijk. Wilde tenminste met één hond lopen, maar was al blij, dat de koffiemachine zonder tussenstop te halen was. Als de operatie werkelijk de oorzaak weghaalt, staat me een zomer te wachten waarin letterlijk mijn kracht en conditie stap voor stap terug gewonnen zullen moeten worden. Niks geen grootse zaken. Lopen. Wandelen en fietsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten