D'r was was een tijd, dat het woordrijgen de bedoeling had om van al het gedoe nog iets te maken. Nu is er de neiging om de boel maar uit te zitten. Het twijfelen aan de zin van alles is niet meer of minder geworden. Wat ooit actief verzet mocht heten, de autoritjes, lunchmaaltijden buiten de deur, etc, blijft nu steken in siësta's. De ziel kwam makkelijker onder de arm vandaan met wat verwennerij. Nu hangt het allemaal maar te hangen en is enkel ten koste van steeds grotere inzet in beweging te krijgen.
Je zou het leven een tijdje uit handen moeten kunnen geven en terug kunnen nemen als alle (oude) ballast is gelost. Ondertussen zelf nergens mee bezig hoeven zijn. Zoiets als een vakantie.
Gelukkig werkt het 'iedere dag iets'-principe wel nog. De ene dag beter dan de andere. Mens is geen machine. En dan telt puzzelen niet mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten