Zonder verzet is het een alsmaar krimpend wereldje. Eerlijk gezegd interesseert me weinig meer. Af en toe een oprisping over de oorlog in Oekraïne. Misschien straks weer iets meer betrokkenheid bij het groeien en bloeien in de tuin, hoewel afgelopen seizoen een stevige domper was. Een beetje puzzelen en het berijden van onbereden wegen in ETS2.
Niks met vuur en vlam. Eerder de neiging naar een kluizenaarsbestaan (terug van weg geweest?). Ergens diep in een afgelegen bosgebied. Geïmproviseerde hut. Leven van bessen en beestjes. Dagen op een vooruitstekende rotspunt mijn blik over het mij omringende landschap laten gaan. Een tamme beer zou leuk zijn maar niet noodzakelijk.
Stikt van de praktische bezwaren natuurlijk. Dan maar ergens in een verlaten fabrieksgebouw? Keuze genoeg hier, zelfs midden in Sibiu, wat het een stuk praktischer maakt. Moet dan alleen weer de mensen ontlopen.
Gewoon geen verantwoordelijkheden meer. Een lepel, een vork, een mes, een bord en een mok. Een stapel karton en een paar oude dekens. Zwijgzaam gezelschap in de vorm van zwerfhonden en -katten voor het uitkiezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten