Slecht

 Gisteren thuis gekomen en direct op bed geploft in de hoop het gebibber een halt toe te roepen. Prompt een paar uur van de wereld geweest. De nacht vervolgens goed achter de rug gebracht en dan denk je, we kunnen weer ff. Mooi niet. Het koude gevoel kwam van verre aanrollen. In bed gekropen en na iets van een uur in slaap gevallen. Koorts.

 

 Dat het op deze manier nauwelijks vooruitgaat lijkt me niet verwonderlijk. Wilde tenminste met één hond lopen, maar was al blij, dat de koffiemachine zonder tussenstop te halen was. Als de operatie werkelijk de oorzaak weghaalt, staat me een zomer te wachten waarin letterlijk mijn kracht en conditie stap voor stap terug gewonnen zullen moeten worden. Niks geen grootse zaken. Lopen. Wandelen en fietsen.

Meevaller?

 Weer een oude leeftijdskwaal erbij. Het schijnt te wennen. Van het ene apararaat naar het andere, kin opleggen, voorhoofd aanleunen en recht vooruit kijken. Iets met een gel achter in de oogbal. In feite nog nooit van gehoord. Maar niks geen blijvende schade naar verloop van tijd. Zie gewoon vogelachtige zwermen tegen een strak heldere achtergrond. Is de omgeving drukker, valt het niet zo op.

 Nou hebben we dat ook weer gehad. Me getrakteerd op Latte, verse jus en wat crême brûlé taart hette. Was niet verkeerd.

 Na een paar keer door de koude buitenlucht begon in het café het interne gebibber. De kou is fysiek niet meer aan mij besteed.

Genoeg!!

 Goed voorgevoel. Ongewenst resultaat. Na een dag met mezelf onder de arm gelopen te hebben gaat het inmiddels enigszins. Aub verder in de goede richting. Behalve dat ik het gedoe zat ben, komt het me ook absoluut niet uit. De energie wordt op deze manier aan de verkeerde activiteiten vespild, als je het al activiteiten kunt noemen.

 Wat actief leek te worden is weer mooi naar de kloten. Laten we vandaag tenminste het bijkomen hebben gehad en morgen niet gelijk weer struikelen. Op deze manier kom ik niet eens toe aan het op de rails zetten van wat de oplossing zou moeten/kunnen zijn. Het is net als momenteel de verzorging van de innerlijke mens. Het moet. Niks op tegen. Kan me alleen niet tot koken aanzetten dank de aaneenrijging van de ene terugslag na de andere. Twee wkn nu. Improviseren. Van de pot gerukt!

Moe

 Dit gaat 'm niet worden. Zit recht op te slapen. Bovendien is dergelijke vermoeidheid menigmaal de inleiding tot erger gebleken. Bye, bye vooruitgang? Gaan we weer?

Passend

 De puzzel met de blokjes is deze ronde z'n geld dubbel en dwars waard gebleken. Geen idee trouwens wat het ding ooit gekost heeft. Na wat vingeroefeningen met drie enkele blokjes op vaste plekken vorige week terug naar het uitgangspunt van vier vaste plekken, elk in een hoek van het bord. Had me al meer dan een week gekost en niks opgeleverd en weer heeft het een week gekost voordat de laatste stukken zonder zagen of wringen op de goede plek vielen. Ineens past het.

 Mariana noemt dat clever. Daar heeft het weinig mee te maken. Het is puur doorzettingsvermogen en geduld. Twaalf blokken van vijf blokjes elk zo neerleggen dat het allemaal past. Iedere keer net iets anders. Dat idee heb je tenminste. En van al die combinaties is er één of meer de goede. Vind 'm. Dat is alles.

Indikken

 Nu bijkomen van het bijkomen en dan zouden we er weer langzaam tegenaan moeten kunnen. Enige boodschappen en hout voor de tegelkachel naar binnen halen. Iedere activiteit onderstreept achteraf de miserabele toestand waarin de conditie verkeerd. Het aanrecht blijft een uitdaging. Dat de grootste rommel inmiddels verdwenen is, zie je niet echt. Of we daar een stap verder komen vandaan, is nog maar de vrg.

 De winter geeft altijd wel een opgesloten gevoel. Deuren staan niet open, tuin in niet toegankelijk, etc. Met mijn huidige toestand is het d'r niet beter op. Die winterslaap komt er echt een keertje van.

Stokken

 Reminders genoeg. De zin ontbreekt om er iets van te bakken. Of schort het aan de kant van de motivatie? Gisteren gesloopt, vandaag bij zitten komen? Klinkt me wat makkelijk in mijn oren. Gisteren blij, dat de rit naar huis vanaf de bijrijderstoel 'genoten' kon worden. Wat gisteren miste en vandaag niet beter was, betrof de conditie. Wel de wil, niet de brandstof.

 Drie aanlopen, één vastloper. De siësta weten te omzeilen. Of dat een slim idee is geweest of niet, zal vannacht blijken. Na bijna twee wkn nog steeds hopende op een normale nacht(rust), nwe energie.

Teerling

 Voor we snel wat honden- en mensenvoer in gingen slaan van de aanweziheid in de stad gebruik gemaakt om een afspraak met een oogarts te maken. Ja, ook daar klopt iets niet mee. In de kliniek stonden meerdere personen achter de balie geanimeerd met elkaar te praten en overduidelijk naar een lager geplaatste laptop te kijken. Bleek later iets van een vertegenwoordiger. Er zaten een paar wachtende in hun telefoon verdiept. Niemand maakte aanstalten om te vrgn wat de bedoeling van mijn aanwezigheid was. Ben een tijd gaan zitten en heb me de situatie minutenlang bekeken. Tenslotte enigszins opdringerig alsnog een afspraak weten te maken.

Verdwijntruc

 Na de koffie retour auto, die niet ver van het bezochte bureau stond geparkeerd. Niet geheel volgens de regeltjes, maar niet op een verdrijfvlak, geen niet-parkerenbord, geen 'P-ticket trekken'- bord en geen andere indicatie, dat parkeren niet toegestaan was. Desalniettemin geen auto meer aanwezig bij aankomst maar een lullig bordje van de wegsleepregeling.

 Telefoonnummer bellen. Taxi regelen. 450 Lei armer en we hadden onze auto weer terug. Bij al die andere voor garagedeuren, op verdrijfvlakken en op niet-parkeerplekken geparkeerde auto's, was de onze de Sjaak. Verkeerd geluk.

Verouderd

 Voor het eerst sinds mndn achter het raam van de Starbucks (da's de tweede keer. Mag ik ff vangen?) vandaan mensen op de piata Mare gade geslagen. Jaloers op het tempo waarop ze passeren. Dat zit er op het ogenblik niet in. Waar Mariana degene was, die meestal een beetje achter me aan tsjokte, was ik het die het vandaag, mn bergop, niet trok. Confronterend.

Verslaglegging

 De uitnodiging om in Sibiu op bureau te verschijnen, betrof het afleggen van een getuigenis. 5 mnd na dato!! Dat het voorval al in augustus plaats had, was allang geen actief deel van mijn herinnering meer. Tolk erbij. Duits inschakelen. Dan merk je hoe overheersend de Engelse taal inmiddels is geworden. Het betrof een soort hondenklachtenbureau met 5-6 man/vrouw en bureau's opeengepropt in een te kleine ruimte. Degene die ons behandelde was volgens mij in opleiding, kreeg regelmatig aanwijzingen of keek wat hulpeloos naar een collega achter ons.

 Eerst moest al vanalles ondertekend worden over de correcte gang van zaken en aanwezigheid op het bureau. Daarna mijn kant van het verhaal met regelmatige onderbrekingen vanwege het heen en weer vertalen van vrgn en antwoorden. Dat moest dan weer met handtekeningen op allerlei papieren naar waarheid bevestigd worden en geaccordeerd. Naar het schijnt is het dossier hiermee afgesloten. Een staartje zou me alsnog niet verbazen.

 Alles bij elkaar een uurtje tijdverspilling. Het bureau lag dichtbij een Starbucksfiliaal en daar eerst maar een 'Latte' tot me genomen met een stuk cake. Mariana deed het met een espresso en twee (!) chocoladetaart-dingen. Op naar de rest van de dag.

Verloop

 Waar was ik gisteren? Op redelijk normale tijd uit bed, maar nog geen energie om de honden te controleren. Natuurlijk moe of beter met een zwaar hoofd. Me aan het aanrecht staande proberen te houden. Het duurt steeds weer een tijdje voordat van enige soepelheid in bewegen en doen sprake is. Het kost meer moeite dan opgang komen met een Diesel bij -40º C. Maar eenmaal aan de gang valt er weinig te klagen. Het gaat niet van harte, maar je kunt niet alles hebben.

 Wat één uur bedoeld was, werden haast automatisch twee. Had de alarm van de foon nauwelijks uit geschakeld of ik was alweer vertrokken. Later in de middag wilde de keuken vanwege allerlei gedoe niet en heb ik me op een FAS gegooid.

 Zo de avond in gesuddeerd. Later met goede hoop dat het vandaag beter zou gaan in bed gestapt Diee hoop vervloog toen kort voor middernacht een mes door mijn linkerzij werd gejaagd. Met een kracht, dat een gil niet helemaal te onderdrukken was. Wat hangt er nu weer aan mijn fiets. Het heeft me de rest van de nacht bezig gehouden. Vreemd genoeg is het liggend vervelender dan staan/lopend. Wel ff recht komen.

Betuttelen

 Hoe het masseren van de publieke opinie in z'n werk gaat: 

 

 Is alcohol in bijzijn van kinderen wel zo'n goed idee. (Balletje in de VK)

 of

 Taart uitdelen (verjaardag, oa) is net ze slecht als meeroken. (Een Britse oprisping)

Werkt dat?

 (VK) Cees Nootenboom maakt zich niet druk over de dood: 'Schrijven is uitgesteld sterven'.

 

 Mooi!!

 Op welke leeftijd heeft hij dat bedacht?

Slaapval

In slaap vallen blijft me overkomen. Diepe slaap. Weer 2,5 uur aan het begin van de middag. Daar deugd niks van. Deels is het gebrek aan activiteit. Voor de rest zijn er oorzaken waar je niet aan moet denken.

 

 Voorlopig is het vechten tegen de gewoonte van het slaapritme. Het stemt niet vrolijk. Als je moe bent moet je naar bed gaan, is mij geleerd. Maar als dat dagen achtereen gebeurt, verschuift simplweg het ritme. Wakker in de tweede helft van de nacht en dat moe zijn overdag is dan ook niet raar.

Inefficiënt

 Tekenend voor de organisatie? Vandaag stonden weer twee agenten uit Sibiu aan de poort. Eentje was er gisteren al de ander nieuw. Of ze mijn identiteitkaart konden zien. Weinig kaart, meer een vodje papier dat het 5 jaar moet uithouden. Er werd een procesverbaal opgemaakt. Dat had toch makkelijk gisteren gekund.

 Terwijl de ene de papieren invulde stond de ander met Mariana te kletsen, die in de tussentijd terug kwam van de koeien in 24. Zo zwijgzaam als ze is als wij samen zijn, zo ratelde ze nu met de ene agent. Eerst over het voorval en daarna over weet ik wat allemaal.

 De houding van de schrijvende agent was verontschuldigend te noemen. Goeie man heeft drie keer hetzelfde lopen invullen. Ook de afspraak om in Sibiu te verschijnen moest nu gemaakt. Het is volgende week woensdag geworden.

Zoekende

 Weer een groot deel van de dag verslapen. De rest van de tijd wat door het huis gewaggeld van steunpunt naar steunpunt. Trek maar geen idee in wat. Koffie heeft weer ff afgedaan. Liever niks warms trouwens. Maar een kouwe klets in mijn lijf lijkt me niet bevordelijk voor fysieke rust.

 Hier en daar wat geprobeerd en het uiteindelijk laten zitten. Het zal de nacht zijn die orde op zaken moet stellen en de boel normaliseren. De nachtrust die me eerst goud waard was en me nu ongemakkelijke gevoelens inboezemt. Zo'n week als de afgelopen dagen maakt een hoop vanzelfsprekendheden kapot

Nacht

 Dacht, dat de ergste nachten. achter de rug waren. Mooi misgerekend. Woorden als 'verschrikkelijk' en 'beroerd' dekken de lading bij lange niet. Waar normaal gesproken de weg bed-plee-bed in het pikkedonker geen problemen oplevert, ging er weer iets mis en flikkerde ik op de grond in de badkamer. Oriëntatie zoek. Nauwelijks kunnen bewegen. Een nachtmerrie in live versie.

Staartje

 Het incident van de de dames met de buurvrouw van mndn geleden is blijkbaar niet afgehandeld geweest met het gesprek met de politie. Vandaag twee niet-geüniformeerde agenten uit Sibiu aan de deur. Die wilden mijn telefoonnummer om een afspraak te maken op het bureau te verschijnen. Je zou toch denken, dat er een makkelijkere manier bestaat om achter een telefoonnummer te komen dan 100 km rijden.

 Ze waren natuurlijk ook (eerst) bij de buurvrouw. Het verhaal zal inmiddels wel aardig opgeblazen zijn. Van mijn gesprek met de politie zijn toen geen aantekeningen gemaakt. Geen idee hoe dat bij de buurvrouw is gegaan. Maar uit de opmerkingen van de agenten was al duidelijk dat dingen verdraaid en uitvergroot waren. Dat zal na mndn niet minder geworden zijn.

 Wat willen die lui om het zover de molen in te laten gaan. Mariana is meerdere malen door honden gebeten. Daarbij werd enkel met de schouders getrokken. Willen ze geld zien?

Aarzeling

 Mijn virtuele leeftijd zit weer een end boven de 80. Mijn lijf laat me niet met rust. Zo wordt je wel het ziekenhuis in gedreven. Nu moet dat er toch eens van komen, maar daar zijn wat vrgn. Enkele niet zo belangrijke praktische vrgn maar ook een paar serieuze mbt de voorbereiding. En ik kan me er niet toe brengen daar werk van te maken. Tijd om dat te veranderen. Dat denk ik al mndn.

Verbazing

 -61ºC ergens in Siberië. Kan daar mens en dier bij (over)leven?\

 

Nog verbazing wekkender was het antwoord op de vrg hoevaak de aarde in de zon past: 1.300.000 maal. Het universum. Nauwelijks te bevatten.

Voortzetting

 Vandaag is het niks beter dan gisteren. Grootste deel van de dag geslapen en opstaan wilde niet. Op de grond gevallen bij een poging het bed te verlaten. En opstaan kostte een hoop moeite en proberen. Weer iets nieuws?

 Eind van de middag lukt het om op een normale manier het bed te verlaten. Alles gaat in slakkentempo. Morgen weer boven Jan?

'Dood'moe

 Ergens bij tienen vanochtend toegegeven aan een zeer zware slaap. Tegen drieën geprobeerd om  op te staan. Dat lukte dus niet.  Het lijf viel steeds weer terug op bed. Na eindeloos proberen lukte het om wat onderdelen los te wrikken. Direct bedrijp vervvolgens!

Oorlog-36

 Sinds een week of wat heeft men het in Europa over het leveren van Leopard_2 tanks aan Oekraïne. Ook als ze uit Polen of waar vandaan komen, heeft men daar toestemming voor nodig van Duitsland. Je zou denken, dat Duitsland dan zegt 'Ok, doe maar'. Zo werkt het dus niet. Er moet vanalles afgewogen worden. Is het niet te zwaar materieëel? Valt zo niet misschien moderne oorlogstechnologie in handen van de Russen? En waar men zich zo verder het hoofd over kan breken. Die dingen zijn er dus niet morgen of volgende week.

 Duitsland zelf vertoont ook iets wat geduid zou kunnen worden als de neiging ook van die tanks aan Oekraïne te willen leveren. Hiep-hoi, d'r komt vaart in het Westerse geaarzel. Mooi niet. Als de Bild zeitung het goed heeft kunnen die dingen niet uit voorraad worden geleverd en kost reparatie van niet meer actieve machines 1 à 2 jaar. En is daar bovendien toestemming van de Bundes-regering voor vereist. Wat in gebruik is kan blijkbaar niet geleverd worden. Dat waren er ooit 4000 en nu nog slechts 350. Europa heeft na de val van de muur echt gedacht het verder zonder leger te kunnen stellen. Eén gek kan daar veel in veranderen.

 Op die manier mag Zelensky zien stand te houden tot ergens in 2024 alvorens hij de middelen krijgt om in het veld over de Russen heen te walsen, die in de tussentijd natuurlijk niet stil zitten.

Lui

Een èchte zondag. Op wat koken na geen ene ruk gedaan. Tenminste niks constructiefs. Wat grijze lijntjes (onbereden) geel (bereden) proberen te maken in ETS2. Stand is momenteel 84,53% geel. Kan moeilijk zeggen, dat een paar honderdsten van procenten me voldoening schenken. Had beter een paar uur kunnen gaan wandelen. Was een prachtige maar tamelijk frisse dag.

 Tijd weer voor een greep in het nekvel. Als motivatie en discipline niet uit zichzelf in beweging komen zal ik dat noodzakelijke handje moeten helpen. Morgen. Maandag. Mooi moment.

Simpeler

 Zonder verzet is het een alsmaar krimpend wereldje. Eerlijk gezegd interesseert me weinig meer. Af en toe een oprisping over de oorlog in Oekraïne. Misschien straks weer iets meer betrokkenheid bij het groeien en bloeien in de tuin, hoewel afgelopen seizoen een stevige domper was. Een beetje puzzelen en het berijden van onbereden wegen in ETS2.

 

 Niks met vuur en vlam. Eerder de neiging naar een kluizenaarsbestaan (terug van weg geweest?). Ergens diep in een afgelegen bosgebied. Geïmproviseerde hut. Leven van bessen en beestjes. Dagen op een vooruitstekende rotspunt mijn blik over het mij omringende landschap laten gaan. Een tamme beer zou leuk zijn maar niet noodzakelijk.

 Stikt van de praktische bezwaren natuurlijk. Dan maar ergens in een verlaten fabrieksgebouw? Keuze genoeg hier, zelfs midden in Sibiu, wat het een stuk praktischer maakt. Moet dan alleen weer de mensen ontlopen.

 

 Gewoon geen verantwoordelijkheden meer. Een lepel, een vork, een mes, een bord en een mok. Een stapel karton en een paar oude dekens. Zwijgzaam gezelschap in de vorm van zwerfhonden en -katten voor het uitkiezen.

Leeftijd

 Clown Bassie - of hoe men tegenwoordig met leeftijd omgaat. Beste man is 87 en heeft (oa) last van een autoimmuunziekte. Nooit fijn en iedereen mag van mij de honderd passeren, maar aub, die man werkt stevig mee aan het opkrikken van de gemiddelde leeftijd. Neem Lisa Marie Presley, dochter van ...... van de week overleden. Hartstilstand. 53 jaar. Kijk, dat je daar mee zit, daar kan ik in komen, maar een man van 87 met of zonder autoimmuunziekte is toch niet de persoon om van te zeggen 'Er is weinig hoop dat er ooit nog verbetering zal optreden' en 'Hij had zijn oude dag iets anders voorgesteld'. Man, je bent al een kleine eeuw aan je oude dag bezig!

Slapsel

 De ene dag wat meer, vandaag wat minder. Kon de peper  niet vinden.

Ingewisseld?

 GS (GeenStijl.nl) begint een beetje te lijken op de persoonlijke website van Arthur van Amerongen. Begonnen met hele verhalen over de islamisering (of niet) van Europa, iets over Boze Blanke Mannen en nu een 'analyse' van Rechtspopulisme in Europa, gaat hij ook nog een dagboek bijhouden van wat hij als door de dood geobsedeerde als zijn laatste levensjaar ziet. 

 Hij weet hele lappen tekst te breien, spaart zichzelf daar bepaald niet bij (drugs, drank, vrouwen), valt met regelmaat in herhaling en weet het via de actualiteit en terugkoppeling naar het verleden net verteerbaar te houden. Ik mis van Rossum met zijn gedegen stukken over de actualiteit en z'n creatieve taalgebruik. Waar van Amerongen uit Portugal is opgedoken, is van Rossum er ondergedoken. Zonde.

Bijsturen

 We trekken verder ten strijde tegen de onwil om het leven weer van de wat kleurijkere kant te bekijken. Merk het bij het willen beantwoorden van een Nieuwsjaars-mailtje. De onbestemdheid dezer zijds is vandien aard, dat het nog ff wachten geblazen is om niet in een zeurverhaal te verzanden. Vrolijkheid kost moeite.

 De stemming is meer geschikt om een poging te ondernemen geld terug te krijgen voor de kaartjes van een concert, dat inmiddels al vier keer of zo is uitgesteld. Zal wel niet verder komen dan vouchers. Dat is zoiets als geld met een verloopdatum. Voor ons als sporadische concertbezoekers is dat zoiets als verlies op termijn.

 Maar stel, stel dat het wel lukt om het geld of een serieus deel ervan los te wrikken bij de kaartverkoper dan zou dat zo'n klein succesje kunnen zijn, dat onvermoede energiereserves weet te ontsluiten.

Puzzelachtig

 De wil is er weer. Nu de motivatie èn de energie zover krijgen. Het functioneert stukken prettiger als de boel niet volledig een kwestie van 'door de knoet geregeld' is. Je merkt het aan de extraatjes die aangepakt worden ipv de kantjes die -waar mogelijk- er van af gelopen worden. Kost tijd maar het ruimt op wat al tijden op afhandeling wacht dan wel domweg in de weg ligt. Houe zo en het zo node gemiste zelfversterkend effect behoort tot de mogelijkheden.

 De keuken is niet echt schoon maar wel op orde. Voel zin om te koken en te bakken. Dat moet ff wachten (weekeinde?). D'r zijn nog prioriteiten op te pakken dan wel af te handelen. Dan mogen op een gegeven de teugels gevierd worden. Tijdelijk wel te verstaan. Maar belonen moet. Ook vandaag. Tijd voor de vlam in de pijp.

Degelijk

Indikken

 D'r was was een tijd, dat het woordrijgen de bedoeling had om van al het gedoe nog iets te maken. Nu is er de neiging om de boel maar uit te zitten. Het twijfelen aan de zin van alles is niet meer of minder geworden. Wat ooit actief verzet mocht heten, de autoritjes, lunchmaaltijden buiten de deur, etc, blijft nu steken in siësta's. De ziel kwam makkelijker onder de arm vandaan met wat verwennerij. Nu hangt het allemaal maar te hangen en is enkel ten koste van steeds grotere inzet in beweging te krijgen.

 Je zou het leven een tijdje uit handen moeten kunnen geven en terug kunnen nemen als alle (oude) ballast is gelost. Ondertussen zelf nergens mee bezig hoeven zijn. Zoiets als een vakantie.

 Gelukkig werkt het 'iedere dag iets'-principe wel nog. De ene dag beter dan de andere. Mens is geen machine. En dan telt puzzelen niet mee.

Oorlog-35

 Het zal ongetwijfeld vloeken in de (orthodoxe) kerk zijn, maar naar mijn idee kan de oorlog in Oekraïne wat vuurwerk gebruiken. Liefst natuurlijk in het voordeel van Oekraïne. Ze hebben zich letterlijk ingegraven en soms ziet dat er haast gezellig uit, maar daarmee krijg je de Russen niet het land uit. Is het bij gebrek aan voldoende koud weer? Net als hier. De kou met serieuze min-temperaturen blijft volgens mij achter de Oeral steken.

 Als je de berichten mag geloven stromen massa's wapens en munitie Oekraïne binnen, ook het al mndn verlangde zwaardere geschut, en zijn tienduizenden Oekraïners in opleiding in het buitenland. Is het de befaamde stilte voor de storm?

 Rusland is ondertussen overgeschakeld op een oorlogseconomie en men spreekt elkaar tegen over de mogelijkheid van een algehele mobilisatie. Het ene vanwege het materiaalverlies en -verbruik. Het ander voor een soort gelijk iets maar dan onder de manschappen.

Bijwerken

 Boven Jan? De vrg is voor hoelang. Nu opkrabbelen. Dat gaat er door de tijd heen niet sneller op. Uit de handen gevallen touwtjes terugzoeken en oppakken. Het saldo van de afgelopen 1,5 week is negatief. Achteruit ipv vooruit. Niks doorgaan met inlopen. Eerst de recente verliezen compenseren. Dat dat niet opschiet behoeft geen betoog.

Blokjes

 Na een beroerde nacht mag geen flitsende dag verwacht worden. Vanalles geprobeerd en me uiteindelijk vnl onledig gehouden met een houten puzzel. Op een mini-schaakbord met 64 hokjes moeten blokjes van steeds 5 cm3 cq 5 hokjes in uiteenlopende vormen zo gelegd worden dan het bord geheel bedekt is. Naast die vormen van 5 zijn er 4 losse cm3's.

 Zonder extra beperkingen stelt het niet zoveel voor. Je legt de veelvormige blokjes op het bord en vult de laatste gaten met de losse blokjes op. Interessant wordt het als je een aantal van die losse delen vaste plekken toewijst. Het spel geeft voorbeelden van 3 of 4 vaste plekken. Geen idee of dat ook willekeurig kan. Of kortom altijd een oplossing mogelijk is.

 Bij de versie met drie toegewezen plekken kan het ff duren, maar oplossen is niet het probleem. Bij 4 is het een ander verhaal. Dan daalt het aantal mogelijke oplossingen in een rap tempo. Toch is het me door de jaren heen gelukt een paar voorbeelden op te lossen. Nu wil het ff niet lukken.

Op/neer

 Vrijdag ging het, gisteren was dubieus, vannacht schoot het helemaal de verkeerde kant op. Het begint vervelend te worden. Vanochtend uren liggen bijkomen. Met mij is er weer ff geen oorlog te winnen. Besloten om er een kwak antibioticum tegenaan te gooien. Had misschien al eerder mogen gebeuren.

 Hoofd vrgt voortdurend ondersteuning. Ogen vallen vanzelf dicht. De koffie smaakt niet. Het schiet niet op deze week. Een moment om door te pakken? Als er iets sinds de dood van Y. verloren is gegaan, is het wel doorpakken. Af en toe een oprisping na een lange aanloop om rap terug te zakken in iets wat aardig in de richting van lethargie gaat. Nou laat dat 'in de richting gaan' maar zitten: 'Toestand van abnormale slaperigheid, gebrek aan energie of enorme onverschilligheid voor activiteit.'

 

 Het is (weer) zaak om ergens een begin te vinden en niet om de haverklap onderuit geschoffeld te worden. Het van de week via het opruimen van de binnenplaats geprobeer, maar er zijn legio mogelijkheden

Étappe

 Vandaag weer een herdenkingsdienst. Ws met maaltijd. Vrouw van de aannemer. Is vandaag exact 1 jaar geleden dat zij overleed. Wat haar betreft na vandaag ff rust volgende dienst is met 7 jaar. Vrg me daarbij serieus af of ik dat nog ga meemaken. Voor Mariana's moeder is het volgend dit jaar 7 jaar geleden. Dan is de rouwperiode voor haar helemaal afgesloten. Ben benieuwd hoeveel mensen zich daar nog voor laten optrommelen. Voor vandaag schat ik het totaal op max 10 personen.

 Indien een maaltijd, dan ongetwijfeld in La Prut. Voor het menu maakt het niks uit. Gewoon als overal een weinig smaakvol gepresenteerd gerecht uit de Roemeense keuken. Tijd voor een echte Italiaan in Agnita, die meer serveert dan twee soorten spaghetti en een berg nauwelijks van elkaar verschillende pizza's. Een Chinees zal te hoog gegrepen zijn. Misschien iets met een Franse oriëntatie? Of gewoon een kok, die wat meer fantasie heeft dan de moeke's uit de tijd van Ceaucescu met gaarkeukenroutine, die nog met regelmaat achter het fornuis staan..

Afwijken

 Of het slim is, is de vrg, de lever spant tenslotte samen met de rest van de dwarsliggers, maar zo af en toe is er een nauwelijks bedwingbaar verlangen naar iets alcoholisch. De wijn is al in geen tijden routine meer en voor dat ene glas een goede fles opentrekken is zonde. Gekozen voor een gin-tonic. Heeft ook iets zomers. In de VK had iemand het over een winterhittegolf. Dat lijkt me wat ver gezocht, maar in januari temperaturen van -5º mag hier nauwelijks winter heten. De Nederlandse boeren beginnen te klagen. Dat zat er wel in. Geen idee hoe dat hier zit.

 Maar het gaat de goede kant op. Mn aan het eind van de middag is het duidelijk langer licht. De winter heeft nog goed zes wkn, geen twee mndn meer om zijn naam eer aan te doen. Dan is er weliswaar mrt en apr nog maar in principe is het dan het weer van nu en beter.

Terugweg

 Geen tweede herhaling. (Afkloppen maar!) Al bezig geweest en geen stok tussen de spaken gekregen. Neemt niet weg dat het een rustige dag zal blijven. De energie is nog ver te zoeken. Geen tachtiger meer, maar nog steeds oud voor mijn leeftijd. Geen slak, maar veel meer tempo dan een schildpad zit er niet in. Da's toch een behoorlijk aantal procenten vooruitgang tov een natte dweil.

 Zou vandaag feest moeten vieren. Die tijd is er ooit geweest. In mijn tijd notabene. Naamfeest was belangrijker dan de verjaardag. Geen idee waar Balthazar en Melchior uit hangen. Voor mezelf niet zolang geleden uitgezocht wat Mirre is. Jaren aangesleept en nooit precies geweten wat het was. Goud is duidelijk. Bij Wierook was er iets van ervaring. Maar Mirre ...

 Blijkt Mirre ook zoiets als Wierook te zijn. Een hartsachtige substantie. Waarom die dan weer zo waardevol was (is?) dat ie aan een vermeende zoon van God werd geschonken, heb ik laten zitten. Maar feest dus. Ga maar eens boodschappen doen.

Slopend

 De dag begon veelbelovend. Afwas aangepakt. Een overzichtelijke klus. Tegen het einde van de afwas was het interne gerammel vandien aard, dat iets fatsoenlijk vasthouden, bijv. om af te drogen, niet meer tot de mogelijkheden behoorde. Bed in en de boel uit laten razen.

 

 Dat heeft zeker een uur geduurd. Daarna slaat de slaap toe. Je kunt het geen siësta noemen, het is een comateueze slaap. Een zware slaap. Alsof een container op me lag. Ergens wordt je dan wakker, één of twee uur later en bent te belabberd om uit bed te stappen of de ogen open te houden. Temperatuur is aan de hoge kant en is ws hager geweest.

 De weg naar de keuken is het gewaggel en gestommel van iemand, die teveel heeft gedronken. Het verplaatsen van een bord of kop is teveel gevraagd. De koffie moet wachten. Twee clementines pellen, ze pellen slecht dit jaar, is een afmattende bezigheid. De hele toestand trekt langzaam bij, maar duurt nog de nodige uren voordat alles -op de energie na- weer een beetje normaal functioneert.

Reprise

 Nou, forget it. Meer? Meer van hetzelfde. Lang geleden dat het twee (of meer?) dagen achter elkaar tekeer gaat. Het begint aan het eind van de ochtend, hoogtepunt (slapend) begin van de middag, natte dweil-stadium eind van de middag en begin van de avond hebben we de cyclus gehad.

 Dat gaat weer een onrustige nacht worden. Om half twaalf wakker worden en het idee hebben, dat de nacht gelopen is. En dan moet het grootste deel nog. Als de dromen me maar met rust laten is het te doen.

Afzien

 Weer mis, Goed mis. Zien wat de nacht me gaat gunnen. Vandaag overdag was het alsof ik onder een gekantelde container lag. Zelden zo zwaar geslapen.

 -Morgen (misschien) meer-

Afwachten

 Gisteren de dag verkloot door het wachten op de priester en het gestresst in en uit lopen van Mariana. De beste man kunnen ontlopen door op bed te gaan liggen. Slaapkamer is verboden gebied voor zijn activiteiten. Mooi meegenomen was, dat het voor het eerst sinds mndn (jaren?) was, dat het uitstrekken op bed geen slaap tot gevolg heeft gehad. Me 'ouderwets' ontspannen. Tenminste dat geprobeerd. Die bezigheid kan een opfriscursus gebruiken. Het bleef allemaal erg oppervlakkig.

 Na passage van de kerkelijke club was het tijd voor de honden. Aansluitend eindelijk de parasol kunnen inklappen en in de schuur zetten. Qua timing ging dat de afgelopen wkn steeds mis. Was het goed weer, zat het fout bij mezelf. Was de energie er wel, regende het. Nu is het ding relatief droog onder dak gekomen en maar goed ook. Vandaag weer regen.

 Begin januari en geen vorst. Niet eens aan de grond. Momenteel staat hier zelfs de CV uit. Dat wordt slikken als koning Winter alsnog besluit toe te slaan.

Bewateren

 De orthodoxe zegeningen zijn maar beperkt houdbaar en moeten jaarlijks vernieuwd worden. Kan me dat uit een ver verleden herinneren, dat het ook door de roomse kerkdienaars werd gedaan. Die zegeningen waren echter gegarandeerd voor het leven, want waren eenmalig, bijv. na afronding van een nieuwbouw. Mariana is weer helmaal in de stress. Ze loopt in het dorp heen en weer om te zien waar de priester en zijn hulpjes inmiddels gearriveerd zijn.

 

 Het geld ligt naast de schaal (voor niks gaat de zon op) met water, wat eenmaal besprenkelt door de priester gebruikt wordt om dieren, tuin en weet ik niet wat zelf van een zegening te voorzien. Daar heeft de priester (gelukkig) geen tijd voor. Het dorp kost 'm toch al twee dagen, jaarlijks afwisselend zuid en noord.

Proberen?

 Dus nu maar een aangename nachtrust in mijn hoofd zetten en morgen als dag zien van allemaal kleine, 'leuke' klusjes? Het is wat volgens mij onder de noemer 'Jezelf voor de gek houden' valt. Als het werkt, werkt het, maar het is gegarandeerd zonder garantie.

 Afgelopen nacht wilde iets of iemand me de aanzet tot een verhaal aanreiken. Niks geen beelden. Er werd tegen me aan gepraat. Dat was niet verkeerd. Helaas bleven een aantal mogelijk lijnen achterwege. Precies waar mijn kracht het laat afweten. Zoveel aanzetten tegengekomen in mijn leven. Het heeft zelden of beter nooit iets serieus's opgeleverd.

 Met die nachtrust valt het trouwens al tijden aardig mee. Geen hallucinaties of kleurenspektakels meer (Ff afkloppen!!). Enkel nog die dromen waarin snoepjes, papiertjes of ander klein spul moet worden opgeraapt en elders neergelegd. Vermoeiende toestanden, die dagen kunnen kosten voordat ze geheel zijn verdwenen.

Richtinggevend?

 De alles beslissende maandag van het jaar? Dat zou me wat zijn. Zo ja, dan zou er weinig veranderen. Zo nee, dan kan het altijd nog meevallen. D'r is weer zoveel weerzin uit de weg te ruimen, dat het de vrg is of één dag voldoende is. Onwil vs. discipline. Het eeuwige heen en weer. De schommel van mijn bestaan.

 Onlangs op het internet iets tegengekomen dat aan Seneca werd toegeschreven en oa ging over gele auto's. Nu was Seneca een Romeinse denker van de nodige eeuwen geleden, dus die zal weinig gele auto's gezien hebben. Maar de kern was, dat als je veel aan gele auto's dacht, zag je ze ook (makkelijker). Hetzelfde voor mogelijkheden of ergernissen. Als je de hele dag ergens mee bezig bent, valt het je eerder op dan als je je aandacht aan andere zaken besteed.

 Dus het is de bedoeling om mijn aandacht op mogelijkheden, toekomst en bijv. lol te richten en dan loop je er makkelijker tegenaan dan als je je aandacht richt op wat allemaal niet loopt zoals je het zou willen. Werkelijk??

Décapité

 De eerste dag zit er alweer bijna op. Niks bijzonders, niks nieuws. Gewoon een enigszins slepende zondag. Een beetje vanalles gedaan en meer nog van niets. Moet hard nadenken als ik het op een rijtje wil zetten. Gekookt. En dat was het eigenlijk wel. Laat op ook. De dames met een 'Op hoop van zegen' de vrijheid gegund.

 

 Met de heren aangelijnd de ochtendronde gemaakt. Was benieuwd hoe ze op de loslopende dames zouden reageren, maar die waren in geen velden of wegen te bekennen. Er staat nog steeds mais op een aantal velden. Deels met kolven, deels handmatig van de mais ontdaan. Kortom een 'bos' van 2 m hoge, zicht belemmerende staken. Waar ik het van het zicht moet hebben, werkt dat bij de honden anders. Die kunnen tekeer gaan (èn er vandoor willen) zonder dat ook maar iets van een aanleiding is te zien.

 De koffie viel vanochtend weer in de smaak, al had de tweede kop niet gehoeven. Kan gebeuren. Voor de vochthuishouding kon het geen kwaad. Als die, en mn de aanvulling ervan afhangt van zin in het soort vocht hebben, dan droog ik langzaam uit, heb ik af en toe het idee. Het is nog steeds zoeken naar iets dat niet tegenstaat. Wijn is het nog steeds niet, bier niet, fris niet, thee cq warm water met een smaakje trekt niet, water sec al helemaal niet. Ga zo maar door. Ook vandaag is het weer vnl bij koffie met een sloot warme mel gebleven. Ook hier niks nieuws onder de zon.

Doorbijten!

 Zò, dat ruimt op. Een mager jaar waar weinig woorden aan vuil te maken waren. Buiten is het inmiddels voorjaar ipv winter. Gaan we O&N 23/24 meemaken en zo ja in welke toestand qua huis, tuin en lijf. De 'Te doen'-lijst is langer dan het jaar er uren beschikbaar voor heeft. Voornemens laten we maar van het moment afhangen. Ze zijn er in soorten en maten. Ook knopen moeten gehakt en het zou beter zijn dat niet van een moment te laten afhangen. In deze bestaan geen goede momenten. Het moeten moet maar ff. Wil het jaar niet direct op achterstand gezet worden, moet werk gemaakt worden waar tot op heden slechts tegen aan gehikt is. Het zal deels slikken zijn en deels een bijvoorbaar verloren zaak. Als het maar eindelijk achter de rug is en onbelast vooruit gekeken kan worden. Het zou 2023 tot een succesverhaal kunnen maken.

Culinair