Met de ecodepressie naar de klimaatpsycholoog of met de klimaatdepressie naar de ecopsycholoog. Het kost moeite om het allemaal te volgen. Moet je je nog druk maken over de 400 privé-jets waarmee deelnemers naar de klimaatconferentie in Egypte zijn gereisd? Begrip hebben voor iemand die huilt omdat hij niet als vrouw aangesproken wordt èn ook nog eens 8 uur per dag moet werken? Of hoe zit dat met de slag om Kherson? Werkelijk, beide zijden opgeteld, 200K doden en gewonden? Zo ja, dan is dat gekkenwerk.
Het kost kunst en vliegwerk om mijn eigen leven op de rails te houden. Het vergt nog steeds uren extra slaap om redelijk door de dag heen te komen. Motivatie is zoek. Pijn en irritaties pesten mijn lijf. Het is déja-vu. Herhaling van een jaar geleden. Opbouwen vanaf de basis en weten dat het weer afgebroken wordt. Had me dat inmiddels anders voorgesteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten