Noppes

 Sta je daar, schoongeschrobt en in je nette pakkie .... of je vrijdag wilt terug komen. Naar het ziekenhuis gestuurd en nog gevraagd op welke tijdstip. Nou, dat maakte niks uit. Mooi wel dus, hoewel dat de vorige keer niet speelde.

 De gok van de huisarts had na tien dagen geen aantoonbaar resultaat opgeleverd afgezien van een vervelende bijwerking. Dus dan maar naar de internist. Eenzelfde soort allrounder als een huisarts maar dan met meer kennis van zaken.

 Niet gelijk de volgende dag gegaan. De tegelkachel moest eindelijk eens opgestart worden. En daarvoor moesten eerste een paar mogelijke kieren afgedicht worden. Het idee was ook om de roetaanslag te verwijderen, maar dat wilde voor geen meter met water en schoonmaakmiddel. Dat moet dus maar later met gespecialiseerd spul..

Toekomst

 D'r wordt in Europa al een tijdje gepraat over een digitale euro (CBDC). Geen geld dat je uit de muur kunt trekken maar enkel via digitale middelen kunt uitgeven. Natuurlijk alles voor het gemak van de burger en meer van dat soort verdoezelende bla-bla. Dat alles wat je doet geregistreerd staat en wat daar allemaal mee mogelijk is, daar heeft men het niet over. Ook dat het een volgende stap is naar het eind van cash geld wordt tegen beter weten in ontkent.

 Nu zal niet alle geld ineens digitaal zijn, maar daar gaat het natuurlijk wel naar toe. Wat dan mogelijk is, laat China ons zien met hun zet naar digital money with an expiration/expiry date. Dan krijg je geld met een houdbaarheidsdatum waar het voor uitgegeven moet zijn. Niks sparen, spenderen.

 Dit is maar één toepassing. De mogelijkheden zijn legio. En het is natuurlijk allemaal voor je eigen bestwil.

Uitverkoren

 Bij de boodschappen vanmiddag een bak ijs gekocht. Vanille-ijs. 1 Liter. Me daar vandaag al twee porties van gegund. De hang naar zoetigheid heeft het nog niet opgegeven. Toch valt het mee qua pepernoten en speculaasbrokken. Wat van het hele pakket het meest in een behoefte lijkt te voorzien is de hagelslag. Puur wel te verstaan. Maar voor hagelslag alleen ga je geen 25 euro verzenden kosten ophoesten.

 Bij de speurtocht naar de Nederlandse produkten ook een Roemeense website tegengekomen met dingen als drop, pindakaas en hagelslag. Veel produkten waren echter uitverkocht, wat me het idee gaf, dat de website niet meer functioneel was. Vanavond bleek bij een check echter dat ze bijna het hele alfabet aan chocoladeletters in hun assortiment hadden. Da's toch aardig bij de tijd.

 Helaas nog steeds veel uitverkochte items waaronder de hagelslag 'Puur'. Ze voeren enkel het merk DeRuiter en niet Venz, maar daar valt overheen te komen, denk ik. Bovendien bedragen de verzendkosten slechts 20 Lei.

Krimp_2

 Wat zou het prettig zijn als hier iets leuks in woorden gevat zou worden of menig mening over het gedoe in de wereld te berde zou worden gebracht. Hoewel inmiddels sneller geïrriteerd dan gewend, maak je je toch minder èn anders druk over zaken, die je eigen wel en wee niet betreffen. Mijn wereld is een wereldje geworden. Kom nauwelijks meer onder de mensen uitvaarten en boodschappen niet meegerekend.

 Je gaat niet op een terras naar mensen zitten kijken, laat staan dat genieten, als je getergd wordt door je eigen fysiek. Waar je mee bezig bent -jezelf- behoeft geen terras. Het bed volstaat en daar probeer je je zo lang mogelijk uit te houden. Maar wat valt er nou tussen je vier muren te beleven? Zelfs mijn fantasie houdt het al tijden voor gezien.

Kersterig

 Eerste Adventszondag. Nog te vroeg voor de kerstspullen maar de doos met de adventskrans wel al van zolder gehaald. Notabene de eerste de beste doos. Kaarsje brandt inmiddels. Van die sentimentele trekjes op de oude dag. Zit ook weer aan de kerststal te denken. Vorig jaar voor het eerst sinds jaren (2016?) en toen is het er niet van gekomen. Zou het nu wel graag willen laten lukken.

 Niet hier in huis met al dat viervoeterig volk. Het ooit als gastenhuis bedoelde bijgebouwtje is een geschiktere plek. De bottleneck is het creëren van een plek waar alles op kan staan. Ander probleempje, maar meer voor Mariana dan mij, is dat het zeer ws de toegang tot alle vensters blokkeert en dus niks aan decoratie in de tussenruimte van de ramen weggezet kan worden. Die kan natuurlijk gewoon voor het opzetten van de kerststal opgehangen danwel neergezet worden. Dan blijft het aansteken van de waxinelichtjes het enige niet op te lossen probleem.

 Het gaat er, denk ik, wel van komen. Zo'n voorgevoel. Het is ff ruimen en schuiven. Eindelijk weer iets doen wat buiten de routines en moetjes valt.

Krimp

 Weliswaar de siësta achterwege weten te laten maar daar geen extra activiteiten tegenover kunnen stellen. De vaat ja, maar dat is enkel routine. Een schoon aanrecht doet wel deugd, maar daar heb je de rest van wat moet gebeuren niet mee onder het tapijt gewerkt. Het zijn gewoon verdomd korte dagen. Waar het in de zomer voor zessen was, dat het bed werd verlaten, heeft dat nu weinig zin om het voor zevenen te doen. Half acht is de hondenronde. Bij negenen de koffie en het wereldse gebeuren.

 

 Half elf achter de Pc vandaan en als het de bedoeling is om te lunchen aan de slag met de voorbereiding van de maaltijd. Uurtje of anderhalf werk als het een broodmaaltijd overstijgt. Tegen eenen het maal genoten blijven er drie uur over voor niet-huishoud gerelateerde bezigheden. Een paar kleine klusjes of één wat omvangrijkere bezigheid en 'poef' de middag en dus het actieve deel van de dag is voorbij. Keukenkastjes soppen of de tuinkamer ruimen zijn voor mij geen avondbezigheden.

Culinair?

 Wat gaat deze dag geven? Het lijf maakt minder problemen maar verdwenen is niet wat een maagprobleem zou moeten zijn. Het zeurt wat. Hopelijk na. Gisteren genoeg om me tot lezen te beperken. Vandaag zien of er wat kleinere klusjes aangepakt kunnen worden. De lunch om te beginnen.

 Eergisteren in het kader van de eeuwig voortslepend poging om één van beide kleine diepvriezers in de keuken leeg/leger te krijgen een stoofpot van hert gemaakt. Spul in feite gekocht voor de laatste Kerst maar blijkbaar wilde het toen niet. D'r ligt ook nog een fazant en iets van een wild zwijn waar hetzelfde voor geldt. Goed vlees en -al zeg ik het zelf- het gerecht mocht er wezen. Vlees, sjalotten, knoflook, rozemarijn (vers), laurier met een saus van rode wijn, druivenstroop en ontbijtkoek en dat met aardappelpuree.

 Mooi vlees. Een kilo en dus teveel voor een maaltijd met z'n tweetjes. Vandaag de rest met nwe aardappelpuree en een paar van de wortels uit de tuin, waar het qua verwerking maar niet mee wil opschieten.

Dubbelslag

 Bij gebrek aan de mogelijkheid om een beetje normaal te kunnen bewegen de afgelopen dagen een boek ter hand genomen. 'De Angstigen'. Leek qua opzet wat op het boek over de kunst van verliezen. Het leven van een aantal mensen wordt per hoofdstuk gedetailleerd beschreven. Allemaal familie van elkaar zonder dat er veel samenhang tussen de leden is. Los zand met een hoop overbodige details en veel, veel te veel vergelijkingen. Alles is iets zoals .....

 Een paar keer de neiging gehad om het boek terzijde te schuiven, maar dat uiteindelijk niet gedaan. Het einde is een beetje een 'duveltje uit een doosje'.

 Meest frappante was, dat bij het kiezen van het boek mijn oog op een tweede exact hetzelfde exemplaar viel. Dat is me bij de strips en ook bij de CD's wel eens overkomen maar bij boeken staat het me niet bij. Duits boek. Ws gekocht in Aachen. Er zal ongetwijfeld de nodige tijd tussen de ene en andere aanschaf hebben gelegen. Meestal zijn het de uitstallingen waaruit mijn keuzes worden gemaakt. Zelden loop ik de rekken langs. Blijkbaar blijven daar boeken mndn liggen. De achterflaptekst moet me aangesproken hebben, wat ie nou trouwens niet meer deed. Het kiezen van een boek is vaak een momentopname.

Gebrekkig

 Weinig rustgevende nacht. Ondanks de uitgebreide siësta moe het bed in gerold, twee uur wakker en vervolgens niet echt meer geslapen. Niet vreemd dat de ogen nu alweer de neiging vertonen om dicht te vallen. Of het omgekeerde ook geldt, is moeilijk te zeggen. Tot op heden niet slechter geslapen na een partij extra uren door de dag heen.

 Het wordt kiezen. Slepen we ons door de dag heen in de veronderstelling, dat de nacht dan gebruikt gaat worden waar ie voor bedoeld is of een uur of twee plat en een slag actiever doen wat gedaan moet worden. Dan kan de nacht alsnog meevallen. Geen idee tenslotte of het een direct te maken heeft met het andere.

 Het dwarse fysiek fietst daar nog tussendoor. Rekken en strekken hoort ff niet tot de mogelijkheden bleek vanochtend. Reikend naar een nwe partij farmaca was het alsof een mes in mijn rechtzij werd gestoken. Ineengekrompen op de vloer duurde het een minuut of wat voordat bewegen weer mogelijk was. En dat zou de maag moeten zijn? Een volledige revisie zou op z'n plek zijn. Bij een auto zou je alle gebreken bij elkaar opgeteld langzaam om je heen kijken naar een vervangend exemplaar.

Gek*t

 Weer een dag van niks. Honden, koffie, anderhalf bord afwas, boodschappen, een paar uur slaap, koken, boek, straks bed. Winterslaap. WINTERSLAAP!

Leegloop

 Het blog zakt langzaam weg. Opweg naar een 'natuurlijk' einde? Uitgeluld? De aantrekkingskracht van het bed is groter dan die van het toetsenbord. 's Morgens kan de wereld me wat bommen. 's Avonds blijkt de dag steeds vaker vrijwel inhoudloos geweest te zijn. Beetje bewegen. Beetje huishouden. Beetje koken. Beetje (veel) siësta. Een lege avond en dan hebben we het weer gehad. Moet anders kunnen. Is anders geweest.

 Las vanochtend ergens: "we're 11 months into 2022 and i've enjoyed a total of 4 days max".

 Zo erg is het gelukkig niet, al voelt het soms wel zo. En qua 'Champagne'-dagen blijft het achter. Daar zijn tijden geweest, dat de vingers op beide handen niet genoeg waren om ze te tellen. Tijd het tij te keren? Laat het vooral niet de spreekwoordelijke 7 jaar duren, dan zijn we nog zoet tot 2025.

Aanvulling?

 Een kwaal erbij of een bijwerking? Zelden last van. Kan me dat van een vorige keer ook niet herinneren. Maar kwalen vallen ook weer niet zo uit de lucht. Een bijwerking lijkt me daar eerder geschikt voor. Maar ff aanzien en indien nodig afwegen of het middel erger is dan de kwaal of acceptabel. Zijn nog niet halfweg en bovendien maakt het voorgeschrevene niet de indruk, dat het iets verhelpt. Het is nog steeds behelpen.

 Het is een zooitje en dan die ellendige nattigheid er nog bij. Waar blijft de sneeuw? Qua kou hoeft het niet zo, maar alles is beter dan regen en geglibber over modderige paden. Komende twee dagen lijken vriendelijker qua weer maar zijn vast niet genoeg om het water voldoende diep te laten wegzakken. Het blijft opletten, dat de honden me niet onderuit trekken.

Blijvend?

 Laat maar zitten. Deze dag slaan we gewoon over. Zondag of geen zondag. De soep voor de lunch was mijn enige, niet eens noemenswaardige prestatie.

Belabberd

 'Uitgewrongen' benadert het beste mijn huidige toestand. Na meerdere mindere dagen een beroerde nacht achter de rug met ouderwets ongewenste toestanden. Het is alsof alles en iedereen zonodig nog een keertje aan de beurt wil komen. Dat wordt weer geen spetterende dag. Ben dat meer dan zat. Half negen, koud twee uur in de benen en bijkomen is de bezigheid. Te gek om los te lopen.

 Als het psychisch en fysiek de winter is, wordt het tijd voor een heuse winterslaap. Infuus aan de ene kant, katheter aan de andere kant en vier mndn van de wereld. De beren hebben het beter bekeken.

Overdaad!

 Het schiet niet op. Mijn huisarts maar weer een keertje lastig gevallen. Kan me niet heugen ooit met de frequentie van de afgelopen mndn in een wachtkamer gezeten te hebben. Ooit de hoop gehad, dat met het cardio-verhaal mijn mankementen-tax in één klap voldaan zou zijn. Helaas is het tegendeel gebleken en was het slechts de kop d'r af.

 'Tuurlijk kun je je iedere keer weer oppeppen voor een paar uur. Bij de juiste timing heeft je omgeving dan het idee, dat niks aan de hand is en jij, als de deur achter je is dichtgetrokken en je plumpuddinggewijs in elkaar zakt op de afwezige bank, blij bent om de de facade te laten zakken. Heerlijk die zorgeloze oude dag.

Misser

 De chronologie raakt verstoort. De hele dag in de overtuiging geleefd, dat het vrijdag was en morgen dus weekeinde. Maar die vrijdag is morgen pas. Niet dat het veel verschil uitmaakt voor de dag. Zeker nu niet. Het grootste deel van de dag weer verslapen. Moe. Koud. Koorts. Het wisselt elkaar af en valt met regelmaat samen. Niet de beste randvoorwaarden voor actief ondernemen.  Desondanks het befaamde 'iets' wel voor elkaar gekregen. Nu het bed nog een paar uur negeren en dan aan de echte vrijdag beginnen.

Aanmodderen

 Boodschappen doen vóór de koffie bij gebrek aan melk is nooit goed. Om vervolgens rechtop in slaap te vallen bij het doorbladeren van het online-nieuws  is geen oppepper. Het zal inmiddels iets van half elf zijn geweest. In bed gekropen en bij drieën uit een coma ontwaakt. geen idee waar al die slaap vandaan komt. Aan mijn tweede ontbijt bezig.

 Over een half uur is het donker. Buiten bezig zijn kun je wegstrepen, mocht daar al behoefte aan bestaan. CV staat inmiddels ieder eind vd middag aan. Nu ook de vloerverwarming in de tuinkamer om de ergste kou uit die hoek te blokkeren. Straks ondersteund door de terra cotta. Die moet eerst schoongemaakt en  met een kerkhoflicht de warme luchtstroom opgang worden gebracht. Duurt gauw een dag. 

 Ondertussen kan de tuinkamer zelf een goede beurt gebruiken. Zien of dat morgen wil lukken. Het is niet zozeer fysiek als moreel wat niet bepaald meewerkt. Het gaat weer diep qua geen zin hebben

Terugwerken

 Een dag niet geschreven is een dag meer dan gemiddeld gewerkt, gefeest of beroerd geweest. Er mag gekozen worden. Auto door de APK geloodst en mijn bewijs van leven bij de immigratiedienst geregeld. Voor mij hadden zich een Italiaan (NB rood haar), iemand uit een mij niet bekende landenafkorting en een stelletje Srilankezen in geschreven. Dat inschrijven is niet voor mij. Ben geen immigrant tenslotte.

 

 Na de verzekering dat mijn leven nog niet voorbij is, opzoek naar een oogarts. Dat klit allemaal bij elkaar in privéklinieken (voorkomt wachttijd) in een wijk net ten zuiden van het centrale kerkhof. Straat gevonden, huisnummer niet. Andere keer beter. Vervolgens voor de nieuwsgierigheid de supermarkten langs gegaan, waar vrijdag dingen misten. Laat die nou overal nog steeds missen. Vreemd bij de huidige geen-voorraad-logistiek en 7/7 geopend. Problemen?

 Na een latte, jus en een gebakje naar huis met Chinees. Een verzoek van Mariana. Thuis het spul gegeten, in bed gekropen en daar niet meer uit gekomen.

Rommeltje

 Met de ecodepressie naar de klimaatpsycholoog of met de klimaatdepressie naar de ecopsycholoog. Het kost moeite om het allemaal te volgen. Moet je je nog druk maken over de 400 privé-jets waarmee deelnemers naar de klimaatconferentie in Egypte zijn gereisd? Begrip hebben voor iemand die huilt omdat hij niet als vrouw aangesproken wordt èn ook nog eens 8 uur per dag moet werken? Of hoe zit dat met de slag om Kherson? Werkelijk, beide zijden opgeteld, 200K doden en gewonden? Zo ja, dan is dat gekkenwerk.

 Het kost kunst en vliegwerk om mijn eigen leven op de rails te houden. Het vergt nog steeds uren extra slaap om redelijk door de dag heen te komen. Motivatie is zoek. Pijn en irritaties pesten mijn lijf. Het is déja-vu. Herhaling van een jaar geleden. Opbouwen vanaf de basis en weten dat het weer afgebroken wordt. Had me dat inmiddels anders voorgesteld.

Mager

 Het wil ff niet met woorden. Teveel met mezelf bezig. Gaat beter. Sleept nog na. Opkrikken maakt geen deel meer uit van mijn sterke kanten. Morgen een nwe week. Misschien dat kleine duwtje om de boel aan het rollen te krijgen? Zien dat we de combi moeten-willen-kunnen weer enigszins functioneel krijgen.

Doorzetten

 Van de leeftijdsbeleving klopt weer geen ruk. Tachtig voelt reëeler dan mijn feitelijke jaren. Het is weer zover. Gaat dat de winter worden? Kopie van een jaar geleden? Aub niet. Hoeveel dagen duurt het geklooi nu alweer? Kou, shaking, koorts, pijn, moe, slapen, afgbrand, etc. En niemand heldert wat op. Neem een paracetamol. Verder komt niemand. Kortom een partij zweten voor een tijdelijke temperatuurverlaging, waarna het gedoe weer van voren af aan begint. Vestig mijn hoop maar op een betere dag morgen.

Oorlog-34

 Cherson/Kherson, al vroeg ingenomen door de Russen en nu herovert door Oekraïne. Niet zo platgebombardeerd als Marioepol maar nu worden bruggen opgeblazen en de stad en omgeving bezaaid met landmijnen. Dat schiet niet zo lekker op, haalt het tempo uit de opmars. Wat willen de Russen nu? Kost wat kost de Krim verdedigen? Weten ze het tij te keren? Komt het moment eraan, dat er iets van inzicht door de propaganda heen weet te dringen? Of lukt het Putin om de reeds honderden doden van de recentelijke gedeeltelijke mobilisatie en hen die nog zullen volgen te verkopen als onvermijdelijk nodig voor de eindzege??

 Oekraïne laat het achterste van z'n tong niet zien, maar ook daar groeit de omvang van menig kerkhof exponentieel. Mochten de geleverde luchtafweersystemen en wat nog in de pijnlijn zit de Russische raketregens weten te decimeren dan is het naar mijn idee vnl nog een kwestie van het wegvagen van het militaire voetvolk aan de Russische kant. Verdedigend bakken ze er, zover het te volgen is, weinig van.

Dwars

 Geen zin om het bed uit te komen. Kan gebeuren. Een zekere weerstand is er bijna altijd wel. Vandaag had die weerstand het bijna voor het zeggen gekregen. Uiteindelijk was het toch de redelijkheid die aan het langste eind trok en de dag traag kon worden begonnen. Het zit allemaal een beetje niet zoals het zou moeten zitten. Het fysiek maakt problemen. Stemming is wiebelig. Motivatie geeft niet thuis. Enthousiasme is in bed blijven hangen en tussen de oren is het onbestemd. Dit gaat geen flitsende dag worden.

Tussentrap

 De dag van gisteren had een partijtje uren langer mogen duren. Er moest meer dan alleen boodschappen gedaan worden. De auto moet apk gekeurd (en aansluitend een grote beurt) en het is weer tijd voor een bewijs van leven. Beide zaken die zo gepiept kunnen zijn of waar je met een beetje pech uren mee bezig bent. Teveel voor één dag in combinatie met het rondje boodschappen.

 Planning was vandaag, maar daar van af gezien. Ff de lokale boel op orde brengen. De keuken is alweer bijna niet om door te komen. En zo is er meer. Morgen moet ook kunnen.

Inslaan

 Boodschappendag. Stadse boodschappen. Penny-overstijgende boodschappen. Ergerlijk is het dan als je er eenmaal in de zoveel wkn 50 km voor rijdt en het gewenste niet aanwezig is. Gelukkig gold dat niet voor het hondenvoer. Nu Hill's helemaal van het menu is verdwenen, hebben we ons overgeleverd aan Hornbach. Eenmaal gehad, dat er slecht één 15 kg zak van het gewenste voer beschikbaar was.

 Dan sta je net iets stommer te kijken dan als de elleboogjesmacaroni bij Auchan weer een keertje niet in de schappen ligt. Of de paprikapringles. Of voor de zoveelste keer de bio jus ontbreekt. Vooral bij iets wat je niet elke mnd hoeft te hebben. Dan is het eerst zoeken of de boel niet ergens anders naartoe verplaatst is om vervolgens te moeten constateren dat het uitverkocht is of zelfs geen deel meer uit maakt van het assortiment.

 Maar soit, gelukkig was het meeste er wel en voor een aantal dingen misschien bedenken dat het ook anders kan. De in de voorraad gevallen gaten, grote gaten goeddeels kunnen vullen.

Afzakken

 Het gaat gestaag de verkeerde kant op. Tijdens de begrafenismis rammelde en rilde vanalles aan mee met enige regelmaat. Het begint ongecontroleerd. Na een paar pogingen is het wel te stoppen. De inwendige koude rillingen bleven. Niet mee het kerkhof opgegaan. Het was nieteens zo koud. Had gewoon geen zin om er te staan shaken als een Parkinsonpatiënt in de maak. (Afkloppen!).

 Wel op Mariana gewacht. Temperatuur in de auto was aangenaam en wist het gebibber enigszins onder controle te houden. Thuis de voorgenomen pletzkeskoek gemaakt. Al 'ns beter gelukt, maar oké. Vervolgens het bed in gedoken en de temperatuur genomen: 38,9. Waarom? Vanwege wat? Lijkt vervelend veel op de toestanden van afgelopen winter.

 Neem een paracetamol zegt Mariana en de huisarts ongetwijfeld ook. Wat levert dat op? Ws een lagere temperatuur, kletsnat van het zweet en verder geen idee van wat er aan de hand is. Dat laatste zou ik graag weten.

Traditioneel?

 Nieuwe ontwikkelingen. Ipv van een 'corona', een soort grafkrans maar dan geen cirkel maar in de vorm van een meterhoog half paasei met strik op te top. Het is gemaakt van bijeengebonden en in de vorm gebogen dennentakken, waarin dan meestal plastic bloemen worden gestoken (Mariana kiest altijd voor echt) en een lint omheen gaat met de naam/namen van de gever(s) en een laatste groet, wil men het geld cash wat zo'n ding gekost zou hebben. Schijnbaar hebben priesters daartoe opgeroepen.

 Dus na de enveloppen bij een bruifloft, waarmee je je eigen feest ruim betaalt, nu dus ook een enveloppe bij een ter aarde stelling. Rare toestanden. Als je die dennentakkentoestand niet wilt, waarom dan wel het geld? Die dennentakkenconstructies zijn enigszins overbodig. Mn als het een drukke begrafenis is. Nadat het graf met aarde gevuld is, worden die dennendingen op het graf gestapeld -soms meters hoog- en enige weken later verbrand. Traditie? Geen idee of er meer achter steekt. Een begrafenis hier kent de nodige overbodige ogende rituelen. Borden, kop, rijst, appels, brood, wijn, etc. Bij vele begrafenissen heeft een priester aardig wat rijst, brood en wijn te verwerken en een kast vol borden en koppen staan.

 Dus dat die corona's achterwege kunnen blijven, daar is het een ander voor te zeggen. Mn het verbranden van die nepbloemen. Maar waarom dan wel het geld willen kasseren???

Comateus

 De middag verslapen. Zelfs de wekker op de mobiel niet gehoord en die dreint een aardig end door. Dat moet echt anders. Gelukkig wel nog het een en ander gedaan aan het eind van de middag. De kop van een klus is eraf. Die aanloop hebben we kortom gehad. Morgen na de begrafenis verder. De rest van de week gaat op aan buitenhuizige zaken. Misschien vrijdag weer enige klusruimte.

Open

 Geen idee wat deze dag gaat brengen. Geen verspilling van de middag aan een siësta. Geen uren voor de Pc hangen (en in slaap sukkelen). Geen doelloos ronddolen. Gewoon klusje hier - klusje daar. Het schijnt een prachtige dag te worden. Weer! Het kan niet op. Had veel gedaan kunnen hebben. Dat het niet gebeurd is zit me dwars en laat me tegelijkertijd koud. 'Wat maakt het uit?', de praktische variant van 'Wat is daar de zin van?'.

Leven ...

 Rustige dag ondanks condoleances. Er is er weer een uit het leven vertrokken. Iemand uit de familiekring van Mariana. Dus dat wordt met alles d'rop en d'ran. Het was ff wachten tot de man in Sibiu werd vrijgegeven voor transport naar Agnita. Hij lag in het ziekenhuis vanwege iets met een infectie in zijn voet, maar doodsoorzaak naar het schijnt een herseninfarct. Raar verhaal.

 Drie kinderen waarvan twee in Spanje wonen en werken. Je zult je vader maar in een kist aantreffen na een paar uur vliegen en dito rijden. Emotionele toestanden. Bij iedere binnenkomst in de rouwruimte begon het huilen en in elkaars armen vallen opnieuw.

 

 Het  liet me niet koud maar sleepte me ook niet mee. Meer bezig met mezelf. Enigszins terug op de rails en hoop daar te blijven en dat aub zonder dat gebergop en gebergaf van een half jaar en langer geleden. Gewoon graag redelijk normale dagen  met voldoende energie (en motivatie!) om wat dingen te doen en de mindere momenten op te vangen. Morgen een nwe week, nwe kansen maar ook een begrafenis.

M&M

 De lucht klaart op. Toch iets van een aanval? Werd zeiknat wakker vanochtend. Dat was lang geleden. Het had er gisteren alle schijn van dat motivatie en moreel het voor gezien wilden houden en van de gelegenheid gebruik maakten om er tussen uit glippen. Is schijnbaar niet gelukt. Het is niet dat alles ineens weer op wenselijke wijze verloopt, maar afkeer van bezig zijn is minder overheersend aanwezig. Terug naar de normalere dagen? Nou, als dat zou kunnen.

Uitgeput

 Rampennacht. De hele nacht vanalles wezen op rapen en weer terugleggen. De ogen wel dichtgedaan. Van slapen is niks terecht gekomen. Vanochtend na de honden (08:30) in bed gekropen en vier uur van de wereld geweest en een uur nodig gehad om bij te komen.

 

 Waar zit 'm dat nou in. Afgelopen winter met de vinger naar de fysieke problemen gewezen. Dat is het niet. Het lijkt er meer op, dat op een bepaald moment het lijf de temperatuur niet op orde weet te houden en het lijf dan langzaam in en in koud wordt. Het is een vermoeiende activiteit.

 

 Het bed is dan een goed alternatief voor een half of heel uur. Je moet alleen niet voor uren in slaap vallen. Dat gaat ten koste van de nacht.

Onderkoeling?

 Kou. Moe. Is het weer zover? Waar komt het vandaan? Wat kan ik er tegen doen?

Diefstal?

 Anderhalve uur naar een video gekeken en vooral geluisterd over wat er allemaal niet deugd aan het in te voeren nieuwe pensioenstelsel. Niet om vrolijk van te worden. Zelden zoveel onduidelijkheden, ongrijpbaarheden en ontbrekende info bij elkaar gehoord. Worden nou net voor de eindstreep de spelregels overhoop gegooid??

 Een bijdrage aan het debat van gisteren door Pieter Omtzigt. Een nwe wet waar de toekomstige mislukkingen vanaf druipen. Veranderingen zonder zicht op feitelijke resultaten. Beslissingen die genomen moeten worden zonder een fatsoenlijke onderbouwing. En natuurlijk zal de wet ondanks alle terechte kritiek aangenomen worden. De helft plus één is tenslotte voldoende. De direct betrokkenen, de werknemer wordt niks gevraagd.

 De hele pensioenpot wordt verdeeld over persoonlijke potjes, geen reserve meer om tegenslagen op te vangen. Zijn die er wel heeft dat direct z'n weerslag op de vulling van je potje. Pensioenen gaan kortom sterk(er) fluctueren. Het is alsof je inkomen afhangt van de resultaten van het bedrijf waarin je werkt. Goed kwartaal, ietsje meer loon. Slecht kwartaal, minder loon. Niet handig voor je financiële planning.

Cadeau

 Het is al dagen wachten op een pakket uit Nederland. Mezelf getrakteerd na het wegwerken van het hout. Een pakket met zg typisch Nederlandse zaken als hagelslag en katjesdrop. Alles bij elkaar ruim 8 kilo. Kostte een paar centen, anders loont het vanwege de transportkosten de moeite niet.

 Zo'n pakket is te volgen. Gisteren maar eens gecheckt. 28/10 vverstuurd, 31/10 aangekomen in land van bestemming. Dat zal Boekarest zijn. Van Boekarest naar Coves duurt inmiddels bijna langer dan van Nederland naar Roemenië. Vandaag lijkt me een goed moment voor levering, want je blijft er wel door aan huis gekluisterd en er moet vanalles in Sibiu.

 Benieuwd ook in welke toestand het spul aankomt. Er zit weinig tot geen glaswerk in en al helemaal geen vloeistoffen. Toch is het niks waar je mee kunt voetballen en ook gooien is af te raden.

Vuur

 In de FAZ een artikel gelezen over hoe slecht het verstoken van hout wel niet is. Een kruistocht tegen houtkachels vergelijkbaar met sigaretten en alcohol. Alleen op een moment dat die houtkachels nauwelijks aan te slepen zijn door de idiote prijzen voor gas en electriciteit. Fijnstof is tegenwoordig de allround boosdoener.

 Hier in het dorp zal het de gemiddelde inwoner aan zijn of haar reet roesten. Gisteren werd nog een vrachtwagen hout afgeleverd bij de overburen. Op een enkele uitzondering na verstookt iedereeen hier hout. Hetzelfde geldt voor Agnita voor hen die niet in een flat wonen.

 Hoe gaat men dat de mensen door de neus boren? In Nederland zal het wel op een verbod uitdraaien maar hier? Dat is het 'leuke' met al die klimaatnonsens. Zelfs binnen Europa moet men het hebben van postzegels als Nederland. Nou, dat zet me toch een partij zoden aan de dijk.

 Dat het klimaat verandert, is een feit. Altijd al gedaan. Dat de mens daar inmiddels aan bijdraagt zal vast wel. Het idee dat men de ontwikkeling kan keren is luchtfietserij. Het probleem is, het teveel aan mensen. Daar helpen zonnepanelen of windmolens niks aan.

Afzwakken

 Direct, nou ja zoiets, in de benen anders zakt de dag in elkaar voor hij begonnen is. De iets langere ochtenden compenseren niet de beduidend kortere middagen. En dan gaat het ook weer minder van harte dan me lief zou zijn. Opkrabbelen en wegglijden. Vooruit gaan en terug zakken. Het is niet van de orde 'hopeloos' en dat gaat het ws ook niet worden, maar de swung is er weer uit. Het is een kwestie van mezelf achter de vodden aan zitten.

 Het moe-zijn overheerst weer zonder duidelijke fysieke redenen. D'r is een verdacht van psychosomatische drijfveren. De zin is weer zoek. Iets waar je je beter niet mee bezig kunt houden.

Verbeteren?

 Dat was weer een mager blogmaandje. Teveel met mezelf bezig. Daar valt weinig te halen. Wie weet gaat het deze mnd beter. D'r is wat meer interesse in de zaken om me heen en in de rest van de wereld. Bijv. dat idee van het creëren van een crypto-euro. Wat moet je je daarbij voorstellen? Doe mij maar cash en de rest zal mijn tijd wel duren. Denk ik. Hoop ik.

 Voorlopig ploeteren we gewoon voort. De dag wacht op mij en omgekeerd. Kleine klusjes dag. Een rijtje maken voordat ze me weer ontschieten om pas weer vanavond in bed te voorschijn te komen. Het aanslingeren van de wasmachine staat met rinkelende bellen, loeiende sirenes en druk draaiende zwaailichten op één. Daarna wordt het verdacht stil.

Kou

 Ff de kantlijn poetsen .... November alweer. Het begin van de 4 winterdiepe mndn.