Zien of we het gat, de gaten gedicht krijgen. Al een week of twee een fysiek en mentaal rommelige periode. Ook vandaag weer een redelijk begin van de dag en binnen twee uur zakte de boel als een kaartenhuis ineen. Drie uur van de wereld met een gevoel alsof mijn binnenste naar buiten wilde via mond of achterdeur. Inmiddels gaat het wel weer, maar rustig is het in de buik nog steeds niet. Mariana blijkt vannacht over gegeven te hebben. Iets mis met de kip van La Prut van gisteren? En dat terwijl ik 'm voor het grootste deel met smaak heb verorberd. Wat niet altijd het geval is.
De achterstand in de keuken is inmiddels zo uit de klauwen gelopen, dat de vuile vaat zich niet beperkt tot het aanrecht. Twee achterstanden voor de prijs van één. Iedere dag was d'r wel iets te doen en vervolgens de tank leeg en bleef de vuile vaat weer liggen voor de dag van morgen, waar precies hetzelfde gebeurde en het aanrecht voller ipv leger werd. In principe is nu naast de vaat niks wat mijn aandacht opeist. Het zal niet in één dag geklaard zijn, maar het stapelen zou aan z'n eind moeten zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten