Het heeft de schijn, dat de slechte dagen de overhand nemen. De balans is zoek. Met een flinke dosis fantasie is bij het ontwaken soms iets van een neiging tot activiteit te bespeuren. Voordat het laatste been het bed heeft verlaten is de boel alweer in elkaar geklapt.
De dagen slepend beginnen is nog net iets vervelender dan van die dagen dat de boel het in de loop van de dag begeeft. In feite is het enige zinvolle dan om je terug te laten vallen in de kussens en het dekbed weer over je heen te slaan. Een bijvoorbaat verloren dag. Waarom ik dan niet gewoon onder de wol blijf liggen, snap ik zelf niet. Wat is de lol van je door een dag heen wurgen, waar je niet verder komt dan hangen en vechten tegen de slaap? D'r moet zoveel en dat wordt met de dag meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten