Het humeur weet d'r weinig van te bakken. Fysiek valt er in feite niets te klagen maar ergens toe aanzetten, bijv. de afwas, wil voor geen meter. Koud. Ik heb het permanent koud terwijl de CV gewoon z'n werk naar behoren doet. Het vele zitten zal daar voor een flink deel debet aan zijn. Het heen en weer schuiven met de muis en/of het getik op het toetsenbord zijn niet te betichten van lichamelijke inspanning. De hoop op enige activiteit maar weer doorgeschoven naar morgen. Kans? Klein.
Het is aftellen. Met de dag zijn de bergen hoger en de beren meer in aantal. Nog ff en de reistas mag gevuld worden. Liefst niet op het laatste moment. Lijkt me echt zo'n toestand waarbij je het meest voor de hand liggende vergeet. Ondertussen, zoals al gezegd niet vooruit te branden. Was het een en ander van plan voor het verblijf buitenshuis. Zie daar weinig van terecht komen. Ik heb mezelf in de wachtkamer gezet en dat bevalt me niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten