Kil

 Wordt het niet tijd om weer eens met andere dingen dan mezelf bezig te zijn? Gaat dat lukken? Zo ja, wanneer? Na het gesnij? Als de conditie weer een beetje op peil is? Wat geeft me de smaak terug, die verloren is gegaan? De behoefte om verder te kijken dan mijn neus lang is. Me ergens kwaad over maken. Wanneer is dat de laatste keer het geval geweest? Zelfs het geklaag van de zg veiliglanders, die in hotels zijn ondergebracht, klagen over het eten, zakgeld eisen net als nwe kleren, weten geen snaar te raken. Ondankbaarder kan nauwelijks. En dat heeft niks te maken met het feit, dat dat een Nederlands probleem is, dat hier nog nauwelijks speelt. Het zal me allemaal aan mijn reet roesten.

 Ik heb een hoop verloren zien gaan in de laatste paar jaar. Van lol is er al een kleine eeuwigheid geen sprake meer. D'r kan een bom naast me neerkomen en dan kan er misschien een gefronste wenkbrauw van af. Al de boeken en cd's, die met veel enthousiasme zijn verzameld, voelen enkel nog als bagage, die in de weg zit. Verspilling. Waar ik anders, een jaar of twee minstens geleden, bezig zou zijn met de planning van de moestuin, weet ik net bij te houden wanneer het vuilnis aan de straat gezet moet worden. Afgezien van een oprisping hier en daar is het kommer en kwel.

 Het is niet eens dat ik bij de pakken neer zit. Het laat me koud. D'r flitst vanalles door me heen. Meest momenten uit het verleden. Mn de Franse tijd is goed vertegenwoordigd. Afgewisseld met beelden, die zeker weten niet op mijn leven zijn gebaseerd. Vrij naar De Dijk:

 

 Ik doe niks en ik doe niks
 Ik hang alleen maar rond
 Kijk es door de ramen
 En ik krab wat aan mijn kont
 Ik zie niks en ik hoor niks

 Mijn hoofd zit vol met lucht
 Ik voel alleen het ontbreken
 Het ontbreken van de tucht