Warmlopen

 Morgen gaat het feest beginnen. Bij een temperatuur van een graad of -12º C gaat het richting de witte jassen, om met Joost Prinsen te spreken. Ik ben in het verleden qua uiterlijk nog weleens vergeleken met die man. Toen in zijn rol als Erik Engerd in de Stratemakersopzeeshow. De man is 81 en onlangs in het nieuws vanwege blaaskanker, ws in het laatste stadium. Ouder maar niet zoveel ouder dat je nog makkelijk je kop in het zand kunt steken.

 Morgen om deze tijd zit ik in de malle molen van voorbereidende onderzoeken; bloed, hart, anesthesie en weet ik wat niet meer. Dan is de vrije wil aan banden gelegd en wordt je rond gecommandeerd. De lunch zal me benieuwen. Mariana zit nog vast in oude tijden, toen haar moeder in het ziekenhuis lag. De verzorging was toen aan de familie. Zelfs maaltijden werden niet of nauwelijks verstrekt. Hoeveel beter het nu is kan ik (nog) niet zeggen, maar ik heb ze maaltijden rond zien brengen, toen ik er voor een kennismaking was.

 Woensdag of donderdag gaat het mes erin en net voor of net na het weekeinde zou ik dan weer thuis kunnen zijn. Benieuwd hoelang het herstel duurt, voordat weer van een beetje normaal leven en bewegen sprake is.

Beperkt

 Veel voornemens, weinig resultaat. Enkel de vuile vaat gaat in een gestage stroom richting de afwasser. Morgen nog en d'r is weer schoon bestek om vuil te maken. Verder moet alles wat voor vandaag bedacht was morgen geregeld worden. Dat wordt een kwestie van de prioriteiten op een rij hebben. De wafels laat ik in elk geval maar zitten. Daar was vandaag wel ruimte voor, maar de energie ontbrak. Lijkt me stug als dat morgen ineens geen punt is.  

Dwaas

 De voorlaatste dag. Ben rustiger dan verwacht. Het is een onwezenlijke toestand. Weer een stuk afwas doen. Het aanrecht komt in zicht. Beginnen met het bijeen rapen van wat mee moet. Denk nog na om wafels te bakken. Nog een paar boodschappen vandaag of morgen. Onwezenlijk, ik schreef het al.

Kil

 Wordt het niet tijd om weer eens met andere dingen dan mezelf bezig te zijn? Gaat dat lukken? Zo ja, wanneer? Na het gesnij? Als de conditie weer een beetje op peil is? Wat geeft me de smaak terug, die verloren is gegaan? De behoefte om verder te kijken dan mijn neus lang is. Me ergens kwaad over maken. Wanneer is dat de laatste keer het geval geweest? Zelfs het geklaag van de zg veiliglanders, die in hotels zijn ondergebracht, klagen over het eten, zakgeld eisen net als nwe kleren, weten geen snaar te raken. Ondankbaarder kan nauwelijks. En dat heeft niks te maken met het feit, dat dat een Nederlands probleem is, dat hier nog nauwelijks speelt. Het zal me allemaal aan mijn reet roesten.

 Ik heb een hoop verloren zien gaan in de laatste paar jaar. Van lol is er al een kleine eeuwigheid geen sprake meer. D'r kan een bom naast me neerkomen en dan kan er misschien een gefronste wenkbrauw van af. Al de boeken en cd's, die met veel enthousiasme zijn verzameld, voelen enkel nog als bagage, die in de weg zit. Verspilling. Waar ik anders, een jaar of twee minstens geleden, bezig zou zijn met de planning van de moestuin, weet ik net bij te houden wanneer het vuilnis aan de straat gezet moet worden. Afgezien van een oprisping hier en daar is het kommer en kwel.

 Het is niet eens dat ik bij de pakken neer zit. Het laat me koud. D'r flitst vanalles door me heen. Meest momenten uit het verleden. Mn de Franse tijd is goed vertegenwoordigd. Afgewisseld met beelden, die zeker weten niet op mijn leven zijn gebaseerd. Vrij naar De Dijk:

 

 Ik doe niks en ik doe niks
 Ik hang alleen maar rond
 Kijk es door de ramen
 En ik krab wat aan mijn kont
 Ik zie niks en ik hoor niks

 Mijn hoofd zit vol met lucht
 Ik voel alleen het ontbreken
 Het ontbreken van de tucht

Strak

 Een beetje soepele dag is mij naar het schijnt niet gegund. Zit daar een plan achter? Na de betere dag van gisteren een vrijwel volledig doorwaakte nacht met als bonus een stijve nek. Die nek, dat is niet de eerste keer. Het is verbazend wat een onwillige spier op een schijnbaar irrelevante plek voor beperkende invloed op je doen en laten heeft. Van het zitten op de pot tot en met het drinken van de koffie. Iedere beweging moet bedachtzaam. Onnadenkendheid wordt direct afgestraft. Dat gaat een trage dag worden. Had gehoopt na gisteren de neiging tot een siësta te kunnen onderdrukken. Daar ziet het niet naar uit. Zien wat er qua afwas uit te slepen is.

Versoepeling

 Eindelijk lijkt het op te klaren. Het gaat langzaam maar het fysiek laat zich niet meer aan de kant schuiven door een haperende motivatie. Direct gebruik gemaakt van de ontstane ruimte. De keuken is nog niet wat het zijn moet, maar een flinke stap in de goede richting gemaakt. Er is weer wat plek om het koken boven het opentrekken van een paar blikken te verheffen. Een worstsalade is het eerste resultaat sinds bijna twee wkn.

 Ik ben werkelijk benieuwd of de ingreep dit geëmmer weet te keren. Er blijft de mogelijkheid bestaan, dat de klachten eerder van het zg post-Covid trauma stammen. Opereren heeft dan op dit deel, het grootste deel van de klachten geen invloed. Ben inmiddels meer bezig met het mogelijke resultaat van het onderzoek dan met de ingreep zelf. Het zal hoe dan ook geen kwestie zijn van 'een knop omdraaien' en alles is weer bij het oude. Het herstelproces, de terugweg zal ws nauwelijks onderdoen voor de duur van het aftakelingsproces. En dan moet je daar ook de vereiste discipline voor aan de dag weten te leggen.

Lam slaan

 Het humeur weet d'r weinig van te bakken. Fysiek valt er in feite niets te klagen maar ergens toe aanzetten, bijv. de afwas, wil voor geen meter. Koud. Ik heb het permanent koud terwijl de CV gewoon z'n werk naar behoren doet. Het vele zitten zal daar voor een flink deel debet aan zijn. Het heen en weer schuiven met de muis en/of het getik op het toetsenbord zijn niet te betichten van lichamelijke inspanning. De hoop op enige activiteit maar weer doorgeschoven naar morgen. Kans? Klein.

 Het is aftellen. Met de dag zijn de bergen hoger en de beren meer in aantal. Nog ff en de reistas mag gevuld worden. Liefst niet op het laatste moment. Lijkt me echt zo'n toestand waarbij je het meest voor de hand liggende vergeet. Ondertussen, zoals al gezegd niet vooruit te branden. Was het een en ander van plan voor het verblijf buitenshuis. Zie daar weinig van terecht komen. Ik heb mezelf in de wachtkamer gezet en dat bevalt me niet.

Kleinzielig?

 Zo'n vaccin hakt erin. Dat baby's dat overleven ....

Tsjakka

 De kogel is door de kerk. Datum is geprikt. Het ging alles behalve van harte, maar vroeger of later zou het mes erin moeten, als ik de experten mag geloven. Nu is het aftellen en vooral hopen dat het allemaal goed gaat. Misschien zelfs een beetje 'bidden' als de datum dichterbij komt. Hope and pray.

 Acht uur 's morgens verschijnen en dan begint het circus. Je hebt dan weinig meer te vertellen. Wordt geleefd. Onderdeel van een machinerie. De kunst is het te ondergaan. Geen verzet. Zo min mogelijk ergernis. Zou willen, dat het al achter de rug was.

Spelen

 Jezelf verslaan. Dat is de kern van solo-spelletjes. Scores lopen op. Het kost steeds meer tijd om je vorige record te passeren. Bij Tetris schijnt er een soort einde te zijn waarbij je het spel van slag weet te krijgen. Is onlangs voor het eerst gebeurd. Ik beperk me al tijden tot een online spel waarbij je met gekleurde knikkers trio's of langere reeksen moet zien te maken, waarna die uit het beeld verdwijnen. Natuurlijk komen van bovenaf steeds nieuwe rijen er bij. Huidige topscore iets van 93K.

 Op een gegeven moment kost het teveel moeite cq tijd om je laatste persoonlijke record voorbij te streven. Het zou me inmiddels zeker een paar uur kosten. Een tijdsduur die het 'ff spelen' onaantrekkelijk maakt. Zo houdt het dus vanzelf weer op en is het zoeken naar een alternatief.

Tegenstand

 Het is niet de bierkaai, het is het aanrecht waar ik tegen vecht. Vaat blijft stapelen. Het is weer ff raak en goed ook. Het is alsof ik met een monster te maken heb wat me maar niet dichterbij laat komen. De intentie is er maar omgekeerd evenredig aan de afstand tot het aanrecht. Ook vandaag uiteindelijk weer opgegeven. Zelfs HB roken zou hier geen zoden aan de dijk zetten.

Opvullen

 Zien of we het gat, de gaten gedicht krijgen. Al een week of twee een fysiek en mentaal rommelige periode. Ook vandaag weer een redelijk begin van de dag en binnen twee uur zakte de boel als een kaartenhuis ineen. Drie uur van de wereld met een gevoel alsof mijn binnenste naar buiten wilde via mond of achterdeur. Inmiddels gaat het wel weer, maar rustig is het in de buik nog steeds niet. Mariana blijkt vannacht over gegeven te hebben. Iets mis met de kip van La Prut van gisteren? En dat terwijl ik 'm voor het grootste deel met smaak heb verorberd. Wat niet altijd het geval is.

 

De achterstand in de keuken is inmiddels zo uit de klauwen gelopen, dat de vuile vaat zich niet beperkt tot het aanrecht. Twee achterstanden voor de prijs van één. Iedere dag was d'r wel iets te doen en vervolgens de tank leeg en bleef de vuile vaat weer liggen voor de dag van morgen, waar precies hetzelfde gebeurde en het aanrecht voller ipv leger werd. In principe is nu naast de vaat niks wat mijn aandacht opeist. Het zal niet in één dag geklaard zijn, maar het stapelen zou aan z'n eind moeten zijn.

Compleet

 Op een laatste vaccin na zijn de noodzalijke medicamenten ingeslagen. D'r kan kortom een datum worden geprikt. Het maakt me niet bepaald enthousiast. Ik blijf wantrouwend. Begin volgende week nog een aantal vrgn beantwoord zien te krijgen en dan gaan met de banaan.

Lievelingskost

 Zo af en toe heeft Mariana ineens trek in kip buiten de deur. Dan moet eerst gebeld worden om te zien of we de kip-dag van de week, die steeds weer wisselt, niet al zijn misgelopen. Gisteren gebeld en geluk gehad. Vandaag was het raak. Kop soep, halve kip met een dot mayonaise: 28 lei, 5 euro 50. Het wil op zo'n kip-dag meestal stormlopen. Reserveren aan te raden. Was deze keer niet nodig geweest.

 Waar Mariana het bij het menu liet, heb ik de soep links laten liggen en nam daarvoor friet en een salade bij de kip. Kip zag er goed uit. Mooi donkerbruin gegrild en niet zo droog als met regelmaat het geval wil zijn. 

 Terug thuis kwam de buurvrouw naar ons toe. De apotheek had haar gebeld. Dorps gedrag waar ik niet blij van word. Mag hopen, dat de apotheker zich tot het minimum beperkt heeft, anders weet in no time het hele dorp dat er iets met mij aan de hand is. Het betrof de vervanger van een medicament in aanloop naar de operatie. Het spul had net iets andere specificaties dan de chirug had opgegeven. Na ruggespraak, oké. Waarbij de chirug het wel nodig vond om het hoe en waarom te benoemen. Nu is het te hopen dat de apotheker zoiets als privacy respecteert.

Leeggelopen

 Een dag voor in de prullemand. Hangerig, voor de vierde dag koortsig. Het idee om iets te doen is al teveel gevraagd. Ongeacht waar ik zit, zak ik in elkaar. Dat wordt vroeg onder de wol met een lang doorwaakte nacht als gevolg. Als ik maar lig en mijn ogen kan sluiten.

Dipperig

 

Modulair

 Het idee is er eerder geweest maar op de achtergrond geraakt. Het zou wat zijn als je net als bij de kever een onderdeel uit je geheel kunt demonteren en vervangen wat het niet goed doet, waarna je dan verder kunt 'als nieuw', Nu wordt er binnenkort weliswaar iets 'gedemonteerd'. D'r wordt echter niets vervangen. Ik zal het daarna zonder moeten doen.

Licht

 Gisteren na dagen kijken en googlen de koplampen van de kever weten te verwijderen om de lampen te vervangen. Het terugzetten wilde naar mijn idee niet echt lukken. Hoewel in feite slechts op één manier mogelijk, wilde eentje naar mijn idee niet perfect terug. Weer d'r uit en weer d'r in.

 

 Na een paar pogingen de boel de boel gelaten. Voelde me te beroerd om door te zetten. Vandaag alsnog geaccepteerd dat de rechter koplamp niet naadloos aansluit op de carrosserie, nadat het ding is terug gezet. Misschien het resultaat van de klap die Mariana ooit op die kant heeft gehad. Had ik meer aandacht moeten besteden aan de situatie, voordat ik de boel demonteerde? Ik betwijfel überhaupt of die hele vervanging nodig is geweest. Het was het stadslicht dat het niet deed en blijkbaar wordt dat aangestuurd door dim- resp. grootlicht maar is een aparte lamp. Aan de vervangen lampen kan ik geen manco ontdekken, maar het stadslicht doet het weer.

Oververhit

 There we go again. De derde dag die na een hoop gehang eindigt in een koortsaanval. Dan doe je niks meer. Zelfs slapen is teveel gevraagd

Voltooiing

 Advies blijft uit. Eindelijk gevonden wat ws niet te krijgen zou zijn en dan dit. Schiet niet op zo. Meneer de professor heeft geen zin om ff snel te antwoorden. Wachten het weekeinde af en bij uitblijven van een professioneel advies hak ik de knoop zelf door. Heb al wat gegoogled en inmiddels mijn keuze bepaald. Ik ga voor de meeste letters bij de bestijding van een mogelijke bacteriële besmetting.

 Nu verder opzoek naar vaccin nummer drie en de tijdelijk vervanging van mijn bloedverdunner om van de operatie geen bloedbad te maken. Indien in voldoende aantal gevonden kan terugtellend de snijdatum geprikt worden. Klinkt nuchter, voelt anders.

Denkfout

 Vreemd genoeg blijft ik het idee houden, dat met de operatie de boel wordt afgerond. Helaas is dat gesnij niet het eind, het is het begin! Dat hele gedoe, dat ik inmiddels ruim een jaar voor me uit heb geschoven, is tenslotte bedoeld om tot een sluitende diagnose te komen. Wat zonder snijwerk naar het schijnt niet mogelijk was. Verder dan 'Er is iets mis' zijn ze toen niet gekomen met hun bloedonderzoeken. En dat terwijl voor mijn idee mijn bloed tot in de kleinste details uit elkaar is getrokken met analyses tot in Duitsland toe.

 De hoop is nu op de pathologie gevestigd, al zou het me niks verbazen als ook dat uiteindelijk niet de gewenste duidelijkheid gaat opleveren. En wat dan?

Inkringen

 Een stap dichterbij. Twee van de drie vaccins gevonden. Word er niet vrolijk van. Het moment, waarop de opname geprikt kan worden, komt steeds wat dichterbij. Was het een aanstaand vertrek naar een vakantiebestemming zou van de huidige terughoudendheid ongetwijfeld geen sprake zijn. Het is misschien vergelijkbaar met de eerste keer weer vliegen na tientallen jaren enkel per auto naar verre oorden te zijn getogen.

 Kan me niet herinneren of ik er toen voor het moment spontaan religieus van ben geworden. Wantrouwen deed ik de boel des te meer. Voordeel van deze keer is, dat ik het minder bewust zal meemaken .... dus ook niet zal merken, als ik niet meer wakker word. Wat niet betekent, dat ik me er minder druk om maak.

Afglijden?

 Het heeft de schijn, dat de slechte dagen de overhand nemen. De balans is zoek. Met een flinke dosis fantasie is bij het ontwaken soms iets van een neiging tot activiteit te bespeuren. Voordat het laatste been het bed heeft verlaten is de boel alweer in elkaar geklapt.

 De dagen slepend beginnen is nog net iets vervelender dan van die dagen dat de boel het in de loop van de dag begeeft. In feite is het enige zinvolle dan om je terug te laten vallen in de kussens en het dekbed weer over je heen te slaan. Een bijvoorbaat verloren dag. Waarom ik dan niet gewoon onder de wol blijf liggen, snap ik zelf niet. Wat is de lol van je door een dag heen wurgen, waar je niet verder komt dan hangen en vechten tegen de slaap?  D'r moet zoveel en dat wordt met de dag meer.

Behelpen

 De hakken willen niet uit het zand. De overgang van de feestdagenheisa naar een meer normale dagelijkse activiteit heeft er weining trek in. Alsof ik net terug ben van een lange vakantie. December was echter verre van vakantie en dat gaat januari ook zeker niet worden. D'r zal vast iets van gewenning bij zitten. Soms denk ik, allez aan de slag, volgens mij kan het. Een drijfveer die prompt dood wordt geslagen door een vrijwel volledig afwezige conditie en dito animo. Wil wel, kan gewoon niet. Soms jaloers op de activiteit van Mariana. De kracht die de boel drijvende houdt. Een hoop loopt weliswaar niet zoals voorheen en mij lief zou zijn. Maar wie ben ik om daar wat van te zeggen??

 Gaat dat na de ingreep ergens in januari ten goede veranderen? En mocht dat zo zijn: Hoelang gaat het herstel duren? Het houdt me bezig. Ik wou, dat ik het achter de rug had en iets van een feitelijke oorzaak wordt gevonden zonder dat de boel nog erger wordt dan het afgelopen jaren is geweest. Het kan nog steeds een hoop kanten op.

Terughoudend

 Nog niet zo'n zin om actief aan het nwe jaar deel te nemen. 2023 ligt nog uitgebreid in de keuken: Zie maar eerst, dat je mij uit de weg krijgt geruimd. Vervolgens de laatste aankopen, die voor de feestdagen waren bedoeld ook werkelijk daaraan op te offeren. Veel groenvoer, champignons en een fazant, waarvan het afwachten is of die inmiddels ontdooid en wel zijn beste tijd niet al heeft gehad.

 In feit stond salade de boeuf (huzarensalade) op het programma. Schijnt Roemeense nieuwjaarskost te zijn. Kan me daar na een doorgefeeste oudejaarsnacht wel iets bij voorstellen. Meer in elk geval dan bij sarmale, koolrolletjes als kerstdiner. Van oudsher zijn de feestdagen trouwens varkensvleesdagen. Met de slacht in de eerste helft van december gaat men zich tijdens de feestdagen te buiten aan vet, spek en vlees. Tenminste zo was het ooit.

Verspilling

 Gestrekt het nwe jaar in. Die hadden we volgens mij nog niet gehad. Wel de ogen dicht gedaan maar niet in slaap gevallen. Naarmate middernacht dichterbij kwam werden de honden onrustiger door het geknal buiten. Niks schokkends. Een paar zware klappen en voor de rest wat gepruttel. Geen Nederland hier. En zeker niet die geïnterviewde, die zei dit jaar voor 4000 (!!) euro aan vuurwerk aangeschaft te hebben. In Duitsland. Meer keuze en goedkoper. Men ging er zelfs voor op de vuist.

 Voor mij hoeft het afsteken van vuurwerk niet verboden te worden. Hier zie ik dat sowieso niet zo snel gebeuren. Maar met 4000 euro zou ik toch andere dingen doen dan in een uurtje of zo het luchtruim in schieten. Bijv. een week ergens in een hotel in een stad met Kersttraditie. Of de sneeuw opzoeken. De luxe van meer dan een gemiddeld aantal sterren. Dit jaar zou ik ze trouwens opzij hebben gelegd in de hoop aan het eind van 2024 in een conditie te zijn, dat ik van een dergelijk verblijf ook zou kunnen genieten. Nu was het eenzelfde soort verspilling geweest als al dat geld de lucht in te knallen.

Zou het?