Uitsmijter

 De laatste voor 2023. Daarna ga ik proberen iets voor en van de avond te maken. Eerst maar eens aan de afwas. Ruimte maken en de tafel z'n feestelijk karakter terug geven. Dan de hapjes. Veel meer dan dadels gevuld met roomkaas heb ik me nog niet bedacht. Dan zijn daar nog de kwarteleitjes, minitomaten, diverse kazen, Mariana's marktaankopen, pesto's, avocado's, toast, divers groenvoer en wat ik verder vergeet.

 Of ik het bubbelmoment ga halen is een groot vrgtkn. Maar misschien valt dat ontzettend mee. Niet te lang vooraf mee bezig zijn. Dat is vermoeiend en daar heb ik ook zonder gepeins voldoende last van.

Afwachten

 Weinig terugblikanimo. Het is ronduit een beroerd jaar geweest. De meeste tijd doorgebracht in bed. Ook net weer. Vaak verzeild in een toestand tussen slaap en werkelijkheid. Zware ledematen en een romp die wil opstijgen. De positieven zijn ver te zoeken. Het willen wordt me onmogelijk gemaakt. Een bel (die we niet hebben), het roepen van mijn naam, een hard klap of zoals vanmiddag iemand die aan mijn voeten schud en iets onverstaanbaars mompelt, haalt me terug in de werkelijkheid en geeft het willen weer ruimte.

 Volgende jaar moet een breekpunt gaan worden met de jaren vanaf 2018. Zie ik tegen het jaar op? Ja, en niet zo weinig ook. Eerst het gesnij in mijn lijf en vervolgens zien of dat tot een verbetering van de toestand leidt. Ik heb daar een hard hoofd in. Vrg me niet waarop dat is gebaseerd. Gewoon een gevoel.

 Behalve dat ik nauwelijks de conditie heb om dingen aan te pakken, is er ook de neiging om de hele bliksemse boel van het huidige bestaan voor me uit te schuiven. Heeft het zin om de was te doen? Op te ruimen? Eindelijk de administratie op orde te brengen? Ik heb zo mijn twijfels.

Pré-finale

 Het zat er na de dag van gisteren dik in. Een slepende dag. Boodschappen en dat was het dan weer. Zelfs het uitpakken van de tassen bij terugkeer achterwege gelaten, schoenen uit getrokken en op bed geploft. Een paar uur later de boel alsnog opgeruimd en wat geknutseld in de keuken. Vroeg het nest opgezocht. Vraag me af wat ik van de dag van morgen weet te maken. De (culinaire) energie laat te wensen over. De feestdagen als nachtkaars.

Afsluiter

 Laatste tour naar Sibiu in 2023. De hondenbrokken zijn aan aanvulling toe. Van die gelegenheid gebruik makend ook ff langs de kerstmarkt. Mariana wilde iets met salami's en zo en ik had het meer op echte goudse belagen kaas gemunt. Helaas geen kaas. Dat huisje was -met vele anderen- al verdwenen. Niet rendabel om de hele periode te blijven staan. Knap trouwens dat er geen gaten zichtbaar waren in de huizenrijen. Ze schuiven de boel blijkbaar steeds bij elkaar of vrgn ondernemers te verhuizen.

 

 Mariana had meer geluk met haar behoefte aan verschillende salami's en ander geconserveerd cq gerookt vlees/vet/spek.

 

 Ook qua vaccins en ander operatie gerelateerd spul was het armoe troef. Hadden ze het al, wat meestal niet het geval was, dan hadden ze niet voldoende aantallen. Ze nemen hier schijnbaar de nodige risico's voor lief als ze je open halen. Hopelijk meer succes na O&N.

Bodem

 Een dag om snel te vergeten. meer in bed gelegen dan er naast gestaan. En zo beroerd als de dag in z'n geheel al was, waren er momenten die er nog een schep op deden. Momenten waarop het geringste beetje activiteit of zelfs maar aandacht direct alle zekeringen liet doorbranden. Op momenten als deze mist hier een bank of luie stoel. Gevolg is dat dan altijd weer het bed het enige alternatief is. Gestrekt en met oogleden te zwaar om open te houden. Waarna het dan even beter gaat om snel weer afgebrand de wereld de wereld te laten.

 Morgen is het de bedoeling om de laatste keer dit jaar naar de grote stad te gaan. Hondenvoer en iets met vaccins, mocht ik me ertoe aan kunnen zetten. Dat betekent ws zaterdag uitgeteld en oudjaarsdag hopelijk weer een beetje meer mens. Niet dat ik middernacht ga halen. Dat zou een klein wonder zijn.

Schikken

 Er zit weer wat mens in de mens. Niet vandien aard dat de vlaggen uit mogen. De lat ligt bij de tevredenheid inmiddels zo laag, dat je er eerder over struikelt dan voor moet bukken. Een ontwikkeling die gelijk opgaat met je leeftijd en bijkomende gebreken. Hoelang nog en het opslaan van de oogleden in de morgen is het toppunt voor die dag? Wat is de lol van de tegenwoordig vergevorderde leeftijd voor de gemiddelde mens? Het is kwalen verzamelen totdat de rek er eindelijk uit is. Je zou je eind bijna als verlossing gaan zien. Jammer, dat je van het moment suprême weinig mee krijgt. Al het afzien zou een feestje waard zijn.

Slapjes

  Vrees dat het vandaag niks wordt. Na een koortsige, chaotisch en vrijwel slapeloze nacht begint deze dag als een natte dweil. Waar gisteren enkel de salade het kerstmenu niet heeft gehaald zou het hele menu vandaag tot een salade beperkt kunnen blijven. Gisteren zakte de dag in slowmotion in elkaar en was het tegen achten in de avond einde oefening. De nacht heeft daar weinig verandering in gebracht. Wil het vandaag nog iets worden moet het van diep, heel diep komen.

 Nu eerst weer plat. Misschien dat het straks bij de herstart allemaal wat minder stroef aanvoelt.

Vroeger ...

 

Kerst?

 Kerst en ook weer niet. Het gevoel van iets speciaals mist. Behalve dat de regen van vannacht de daken ontdaan heeft van de sneeuwlaag voelt het meer als een gewone maandag dan eerste kerstdag. Het kerstmenu is gewoon werken en koken heeft al tijden iets onvoorspelbaar qua enthousiasme. Vandaag is dat niet anders. De aanloop wordt aanduwen. Het is dat ik uitzie op een prachtig gedekte tafel vol kerstattributen. Ik zal het er qua 'kick' mee moeten doen.

 Het is niet eens, dat ik ingewikkelde hoogstandjes voor elkaar moet krijgen. Goulash vereist geen culinaire fijngevoeligheid. Ook het maken van een tonijntartaar is weinig meer dan letterlijk verhakken van alle ingrediënten. Misschien is de salade nog de meest ingewikkelde gang. Het is de innerlijke weerstand tegen alles denkbare die met regelmaat op de voorgrond weet te treden. Eigenlijk kan alles aan mijn reet roesten. Een deur achter me dicht kunnen trekken en de wereld de wereld laten. Kan niet. Is tenminste niet de bedoeling. Dus, hop, die spekjes in de pan. De bal aan het rillen brengen.

Afronding

 Uiteindelijk nog een heel eind gekomen. Tafel vrijgemaakt, gedekt en versiert. De eerste etappe was voornamelijk mijn zaak, mijn zooi. De rest was meer voor een vrouwenhand. Later ook nog de tussenraam-decoraties aan de straatkant van het huis aangebracht. Van ramen lappen is het niet meer gekomen. Ook geen lichtjes op de binnenplaats of aan de voorgevel. Zonder sneeuw was het d'r misschien nog wel van gekomen. Wie weet morgen wel nog iets met versiering op de poort. Moet dan wel de doos weer van de zolder halen. Die hebben we (7 stuks) vandaag uit de weg geruimd. Kunnen we weer een beetje normaal in huis bewegen.

 Nu zou ik in feite de keuken kerstmenu-klaar moeten maken. Geloof niet, dat dat er nog in zit. De energie die voelt alsof ie aanwezig is, verdwijnt als sneeuw voor de zon, zo snel ik iets aanpak. Dat moet morgen dan maar in de aanloop.

 Het is voor dit jaar de meest haalbare Kerst. Geen zelfgebakken ontbijtkoek, geen zelfgemaakt toetje. Wel mandarijen en bonbons. Mn de Raffaello's van Ferrero zijn erg verleidelijk. Jammer van het kokosschraapsel dat massaal tussen de tanden blijft steken. Gaan we het volgend jaar beter, uitgebreider doen? Ga ik uberhaupt (umlaut wil niet) nog een volgende Kerst meemaken? Het is geen irreele optie.

Afstraffing

 Sneeuw (!) en niet zo zuinig ook  Het deed me gisterochtend al aarzelen of naar Sibiu gaan wel zo verstandig zou zijn. Zelfs met Mariana's auto waar winterbanden op liggen maakte me weinig enthousiast. Uiteindelijk wel gegaan in de hoop dat het streven naar de gewenste boodschappen ons niet ergens in de berm zou laten belanden. Gelukkig bleef de sneeuw beperkt tot de eerste tigtal kilometers. Hoogteverschil Coves vs Sibiu?

 Terug thuis bleek het sneeuwen ter plekke niet gestopt en was de parasol bezweken onder het gewicht van de natte zooi. Eigen schuld, dikke bult. Het spul had ook allang weggezet moeten zijn in afwachting van het voorjaar. Vrees dat dat een nwe parasol wordt. Zou niet weten of en hoe de verwrongen buis gerepareerd kan worden.

 Vannacht opnieuw sneeuw. D'r ligt nou een aardig pakket. Ziet erg kersterig uit al zal het maar van korte duur zijn met verwachte temperaturen van 13º op de kerstdagen.

5555

 Behalve dat 5555 een aardig getal is, weet ik niet wat ik denken moet van een dergelijk aantal pageviews in 24 uur tijd. Een paar honderd was al schrikken een paar wkn geleden. Nu met bijna 3000 uit de USA en behalve voor Japan en Nederland allemaal buiten proportionele aantallen maakt me wantrouwig:

 Verenigde Staten 2,71K, Duitsland 760, Finland 628, Canada 430, Tsjechië 237, Verenigd Koninkrijk 218, Zuid-Korea 135, Australië 97, Frankrijk 52, Zweden 43, Japan 9, Nederland 2, Overige 227.

 

 Dit doet vermoeden, dat het blog voor andere zaken gebruikt wordt dan het lezen van de stukjes. Maar wat is dat en hoe kom je er achter?

Tegenvaller

 Geen marsepeine aardappeltjes meer, geen wild bij de Metro, geen gerookte eendeborst bij Mega Image. Vergeleken met een jaar geleden was mn Mega Image een aanfluiting. Het zat er in. Enthousiast beginnen met allemaal extra's en inmiddels terug gezakt in de middenmoot. Geen gerookte steur, geen Seranoham, geen ontbijtkoek meer, gekrompen kaasaanbod, etc. Het is inmiddels een winkel voor de omwonende werkenden, die geen zin hebben in koken. Een uitgebreid aanbod van wat ze hier (semi)preparate noemen. Allemaal in plastic bakjes die je ook bij de afhaalChinees krijgt. Magnetron geschikt??

 

 Het was een hoop schuiven en aanpassen. Volgend jaar gewoon boerenkoolstampot met worst? Boerenkool kennen ze hier niet en rookworst idem dito. Dan maar hutspot? Met wortels en aardappelen wordt je hier dood gegooid.

Circus_02

 Waar het maandag voor mij de bedoeling was om de koe in alle rust bij de hoorns te vatten, dachten de heren medici daar anders over. Mn de chirurg leek diezelfde middag nog het mes in mij te willen zetten. Ho, ho, ho. Geen gesnij voordat mij de hele procedure helder is en daar schort het nog steeds aan. Weinig concrete situatie gerelateerde info. Ja, het gaat me 3-4 dagen kosten met een duidelijke slag om de arm. En dat betreft enkel de chirurgie. Verder iets met vaccins die ws niet te krijgen zijn en dan iets met vervangende pillen, het vervangen van gebruikte medicatie en vooral snel bellen in het begin van het nwe jaar om de operatie vast te leggen. Ik weet niet. Ik word niet enthousiast van de stroomversnelling waarin we terecht zijn gekomen.

 

 Er wordt door de heren een hoop als vanzelfsprekend aangenomen, terwijl mij door de overval niet alles duidelijk is geworden. Een tweede info-ronde is nodig om wat en wanneer ondubbelzinnig op een rijtje te krijgen. Geen zin in misverstanden en/of improvisaties op het laatste moment.

Op stoom

 Voor het eerst weer een redelijk normale dag qua activiteit. Het aanrecht is voor 98% opgeschoond. Nog niet voldoende om de kerstdeco tussen de ramen op te hangen. Daarvoor zouden die ramen ook gelapt moeten worden. Of dat dit jaar gaat lukken is de vrg. Mocht dat niet lukken zou dat een zware dobber voor Mariana zijn. De niet-schone ramen nog erger dan de ontbrekende versiering. Het dorp 'doet' de ramen tweemaal per jaar. In aanloop naar de Pasen en nu voor de Kerst. Men neemt er elkaar de maat mee als ik Mariana mag geloven.

 Na een zomer vol vliegen en dito poep mogen de ramen wel een beurt krijgen. Helaas staat er steeds weer een hoop zooi in de weg, die op het aanrecht is gestrand en nog geen betere plek heeft gevonden. De keuken is bepaald niet klein en toch komt er ruimte te kort. D'r moet rigoreus opgeruimd cq weggedaan worden en dat niet alleen in de keuken.

Doorstart

 De fenix herrijst ... voor zolang het duurt.

 Nog vijf dagen en dan is het de bedoeling om een groot deel van de dag in de keuken te staan ipv in bed te liggen. Het wordt doseren. Vrijdag de laatste boodschappen en dan twee dagen om bij te komen alvorens aan de slag te gaan met de kerstmenu's. In de tussentijd moet ook nog het nodige werk verzet worden voor de kerstversieringen en mn de lichtjes. Het zullen momenten van 1 à 2 uur zijn/worden afgewisseld met eenzelfde hoeveelheid rust in de hoop, dat de motor het bij- en vol weet te houden.

Aftermath

 Na de dag van gisteren was het bijkomen. Het zat er in. Na de overrompelende ervaringen in het ziekenhuis, die ruim twee uur in beslag namen, boodschappen gedaan voor wat geen serieuze houdbaarheids datum heeft. De rest komt dan vrijdag.

 Eerst aan de koffie met appelgebak en vervolgens tot na zessen in twee supermarkten lopen zoeken en beslissen. Op vers en groente na een eind gekomen. Ook aan mijn eind gekomen. Benen wilde niet meer. De laatste gang naar de geparkeerde auto had wel wat van een martelgang. Een derde supermarkt zat er niet in.

 Gevolg: na een nauwelijks doorwaakte nacht vanochtend pas om half twaalf boven water. Na de koffie de kerstboom van verlichting voorzien en weer plat. Drie uur wederom. Ook nog iets met de afwas gedaan. Met een beetje goede wil zou je het een actieve dag kunnen noemen. Proest!!

Circus

 Vòòr of na de Kerst .....

 -Wordt vervolgd-

Drukte

 Het was wachten op maandag. Ondertussen voort gegaan met het samenrapen van  de gangen voor de feestdagmaaltijden. Je zou op dergelijke momenten geen keuzes willen maken. Vrees dat ik dan eindig zoals in de Monty Python sketch waar de overmatig dikke gast uiteindelijk explodeert. Bovendien moet het allemaal gemaakt worden. Waarbij het ook prettig is als het allemaal een beetje op elkaar is afgestemd. De hele dag mee bezig geweest en vroeg in de veren. Rustiger voor morgen dan verwacht.

 Eenmaal in bed een paniekerige Mariana die niet het donker in durfde om Prada te zoeken, die het al uren verdomde om terug op het honk te keren. Het dier stond ergens bij de beek tegen iets te blaffen en leek van geen ophouden te weten. Ik zag me niet weer uit bed komen. Uiteindelijk is ze de hele nacht buiten gebleven en heeft het grootste deel van de nacht geblaft. Waar de ander honden dan weer op reageerden. Rustig is anders.

Beweging

 Het passend maken van de voet van de kerstboom om die in de standaard te kunnen wurmen kostte vrijwel mijn hele energievoorraad voor vandaag. En dat met een net gepasseerd middaguur. Ding direct naar binnen gezet. Dit jaar was ie omwikkeld met van die vershoud- dan wel inpakfolie. Prettiger en handiger dan het net waar de bomen de andere jaren in verkocht werden. De lichtjes erin hangen zag ik niet zitten. Het was ruimschoots bijtanktijd.

 In de tweede ronde het internet afgestruind naar onderdelen voor de menu's van de feestdagen. Dit jaar geen aanjagend enthousiasme. Ook geen tegenzin. Gewoon werken. Na het weekeinde zou ik graag de boodschappenlijst compleet hebben om in étappes het nodige in te slaan. Proberen om dit jaar overdaad te voorkomen muv de bonbons en andere chocola.

Rondjes

 We blijven proberen. Het is een auto aanduwen waarvan de motor maar niet wil aanspringen. 's Avonds eenmaal in bed kan ik de vergane dag nauwelijks voor de geest halen. Iets gedaan? Mocht dat zo zijn, dan is daar niks van blijven hangen. Het is een sjabloon, dat perfect passend over de huidige dagen gelegd kan worden: te laat op, na de koffie de tegelkachel aansteken en weer plat, in tweede instantie op gang proberen te komen, wat gerommel in de keuken, rondje wereld en retour onder het dekbed voor een grootdeels doorwaakte nacht.

 Niks trekt. Geen zin in digitale moordorgies ondanks het downloaden van het eerste deel van Dishonored. Ook de trucksimulator lijkt z'n beste tijd qua aantrekkingskracht gepasseerd te zijn. Het streven om het percentage bereden asfalt terug op 85 en meer procenten te rijden is ver te zoeken. Een drukke dorpstraat, een groot venster, een stel geraniums, een luie stoel en een plaid en dan de dagen voort laten glijden.

Gesukkel

 Vanuit bed weer naar bed. Het schiet nog steeds niet op. In de namiddag voldoende energie verzameld voor een rondje Agnita. Kopieën maken, papierwwerk van de huisarts voor medicatie en de afspraak van maandag, bewijs van leven aangetekend versturen en boodschappen doen. Voordat ik aan het laatste taakje toekwam was de pijp in feite al leeg. Maar ja, d'r staat geen bed op mij te wachten in de Penny.

Toestand

 Het blijft duidelijk niet bij één dag. Ook vandaag was het hommeles. Mis ik de supplementen? De een schrijft ze voor, een hoop andere medici zeggen, dat het nul komma nul effect heeft. Vitaminen en mineralen zijn in hun meestal ruime overdosering eerder nadelig dan van voordeel voor het lijf. Maken die twee die nu alweer bijna twee wkn 'op' zijn daar een uitzondering op? Ze zijn aan de prijs en toch meermaals op momenten als deze wederom voor aanschaf gekozen. Deze keer ga ik het consult van maandag afwachten en zien wat daar gezegd wordt. Wordt om meerdere redenen spannend maandag. Het begint al met de plek van de afspraak. Belangrijker is natuurlijk of het operatietraject ingeleid gaat worden en het verkrijgen van meer dan de huidige summiere informatie.

Inleveren

 Eén dag op betekent tenminste één dag af. Nog steeds. Hoe soepeltjes het maandag in Sibiu ook leek, vanochtend zat ik al bij de koffie te slapen voor het scherm. Nauwelijks twee uur uit bed en nog een eind van het middaguur verwijderd. En niet dat na drie uur extra slaap de wereld ineens blaakt van activiteit. Ben je gek. Sloom sukkelend richting de avond. Het idee om iets te doen was me al teveel. Verloren dagen. En niet alleen dat. Van slag af, draai weg, draad kwijt. Het is niet ff uitschudden en verder waar we waren gebleven. Het is steeds weer terug naar 'Af' en over nieuw beginnen. Ik kan dat zo godsgruwelijk zat zijn.

Stads

 De vreemdelingen politie (of is het doaune?) hebben me weer leven en wel verklaard. Na bijna twee wkn op het beloofde telefoontje te hebben gewacht gewoon maar weer langs gegaan in de hoop dat de betreffende persoon nu wel aanwezig was om te tekenen. Wat het geval was.

 

 Direct door om een kerstboom te scoren. Niet te groot, niet te klein en vooral niet te breed maar ook weer niet te ielig. Zijn er dit jaar vroeg bij. Keuze te over. Maar niet op de prijzen gelet. Geloof, dat ik een aardig exemplaar heb weten uit te kiezen. Een meter of twee. Paste net in de auto.

 Verder de shopping City in opzoek naar kerstkransjes. Had me bedacht die dit jaar mede in de boom te hangen. Kan me niet herinneren in de afgelopen jaren ooit zo'n grote oppervlakte met kerstspullen in de supermarkten te hebben aangetroffen. Helft decoraties, helft chocola maar geen kerstkransje te vinden. Wel marsepein aardappeltjes, maar die hangen niet lekker op.

Culinairs

 Koken/bakken, de strohalm waaraan ik me boven water hou. Ondanks een zekere afkeer gisteren toch de prei bij de horens gepakt. Aardappelpuree met gestoofde prei in roomsaus, geroosterde pijnboompitten, vers gesneden bladpeterselie en geraspte Padano. Het vleesloze pré-Kerst tijdperk valt me dit jaar niks tegen. We zijn pas halverwege volgens mij, maar toch. Afgezien van wat voorbewerkte Italiaanse deegwaren alles huisgemaakte gerechten met, al zeg ik het zelf, weinig tot geen dubbelingen.

 

 Probeer me ondertussen een beeld te vormen van de gerechten voor de feestdagen. Dat wil nog niet zo. Pogingen stranden in flarden à la 'Iets met ...' De bedoeling is simpel en smaakvol in de juiste porties zowel qua inkoop als bereiding op het bord. Niet dat we in februari nog bezig zijn met de laatste resten van de Kerst- en Oud & Nieuw inkopen. D'r is ook een neiging om de gang of gangen persoonsgebonden te maken. Na een jaar (en langer) vnl tot uitsluitend varkensvlees gegeten te hebben, verlang ik naar een stuk rood vlees. Tartaar, carpaccio en/of een sappige, mooi dooraderde steak. Dat is echter niet aan Mariana besteed, tenzij doorbakken en dat zie ik dan weer niet zitten. Ik ben er nog niet uit.

Gemist

Omslaan

 Het kwakkelende fysiek en mankerende moreel hebben elkaar weer gevonden. Slechte combi. Daar kan ik de tijd van het jaar nog bovenop doen al is die invloed kleiner dan je zou denken. Het is worstelen. Een winterslaap zou niet verkeerd zijn. In de loop van de dag en dan mn de avond lijkt alles in gewenste banen terug te keren om 's ochtends bij het wakker worden de banen weer gemist te hebben. Bedenk ik 's avonds dat ik de volgende dag zin heb om iets bijzonders met prei klaar te maken, staat me dat idee de volgende ochtend tegen.

 

 Voor dat 'iets bijzonders met prei klaar maken' kun je willekeurig wat invullen; tafel opruimen, administratie bijwerken, keuken extra beurt geven, binnenplaats winterklaar maken, etc, Vol goede moed de nacht in om met een soort kater wakker te worden. Steeds weer de hoop het handvat gevonden te hebben om de spiraal te verlaten en toch weer met lege handen eindigen. Is het van het moe-zijn of word ik er moe van?

Terugval

 Het is weer minnetjes. Het fysiek gaat als in een achtbaan tekeer. De siësta is geheel in ere hersteld. Gisteren zowaar 2 stuks op een dag. Niet bepaald de omstandigheden om netjes op de rails door te tuffen. Het activiteitenniveau is gekrompen tot een paar namiddagse uurtjes. Met een beetje geluk net genoeg om de keuken op orde te houden en voor de innerlijke mens te zorgen.

 

 Nog dikke drie wkn tot de Kerst en d'r moet nog wel het een en ander gebeuren. Weer tijd voor een Atb-kuurtje? Nog maar ff aanzien.

Verleden

Toen onze Mop een Mopke was.

Blunder

 Van het kookblog 'the greencreator.nl': "Marsepein is eigenlijk een zoete pasta. Het wordt ook wel amandelspijs genoemd. Het is misschien populair in Europa, maar ook buiten Europa in landen als Italië, Griekenland en Cyprus is marsepein een traditioneel recept dat op feestelijke dagen wordt geserveerd." 

 Dit terzijde. Ik was benieuwd naar het verschil tussen marsepein en amandelspijs. Zoals zelf al bedacht, zit het verschil 'm voornamelijk in de verhouding amandelen en suiker. Spijs is bovendien grover maar dat hoeft niet.

Dwalen

 De persoonlijke APK, hier ITP geheten, zit er weer voor 6 mndn op. De bedoeling was geweest om per deze keer de switch naar Sibiu te maken ipv de dubbel zo lange rit naar Targu Mures. Maar het is ondanks pogen sinds eind september niet gelukt om een afspraak te maken met de betreffende cardiologe in Sibiu, Dus maar weer weer de heuvelen over naar Mures. Het blijft een wanverhouding: bijna 4 uur rijden voor een royaal gerekend 15 minuten durend consult.

 Na afloop de Shopping City ter plekke bezocht om tenminste een beetje het gevoel te hebben, dat de weg zich heeft geloond. Grote constructie. Gezien de naam en het logo ws van dezelfde investeerder als van de City in Sibiu, maar groter en vluchtig bekeken veel andere ondernemingen. Met het oog op het vullen van Mariana's schoen me beperkt tot de Carrefour. Ook die leek groter en alles natuurlijk op andere plekken dan ik van Sibiu gewend ben.

 Geen echt succes en me teruggetrokken in de Starbucks. Inmiddels toe aan maagvulling en zitten. Hoewel niet zo erg als een tijdje geleden maar de balans in mijn bewegen begon zoek te raken.

Aanzet

 In alle stilte tussen de bedrijven door een stap gezet, die ik meer dan een jaar voor me uit heb geschoven. 'De stoute schoenen aangetrokken' zo gezegd. Nu is het even niet meer aan mij maar hangt het verdere verloop van de officiële instanties af. Het zal uiteindelijk nog wel een paar mndn duren, maar dan gaat het mes erin. De stap doet geen afbreuk aan de onaantrekkelijkheid van het idee.

 D'r zijn nog een hoop open vrgn en er zal nog in menig zure appel gebeten moeten worden. De teerling is geworpen maar de kogel is nog lang niet door de kerk. Vooral verder maar niet teveel bij stilstaan. Het hele gedoe duwt je haast onvermijdelijk in de richting van hopen en vooral bidden. Je zou er kerkelijk van worden. Een mogelijk beter 2024 is het risico inmiddels wel waard.

Schrikbeeld

 Al jaren inmiddels iets met hoogten. Leeftijd? Trauma? Tegen hoge gebouwen op zien laat me het evenwicht verliezen en de voorliefde van wegenbouwers om steeds meer op palen ipv op de grond een weg aan te leggen doet afbreuk aan mijn lol voor autorijden. Sinds enige tijd is daar een nw schrikbeeld bijgekomen. Eentje waarvan de kans gelukkig klein is, dat ik er zelf ooit nog eens in verzeild zal raken.

 

 Een tijdje geleden op het internet een situatieschets gezien van een grotverkenner, die onderste boven klem zit. De beste man is op die manier na 27 uur overleden. Het idee!! Ik krijg het beeld niet uit mijn hoofd. Telkens als de gedachte er aan voorbij glijdt, krimpen mijn ballen spontaan ineen.

Leegloop

 Gisteren slecht 267 pageviews. Nog altijd 5x zoveel als twee wkn geleden normaal was, maar minder dan 20% van de afgelopen dagen. De mens wil altijd meer terwijl het overduidelijk een uitzonderlijke situatie was. Een oprisping. Misschien blijft er iets van hangen en misschien keert de boel terug naar normaal.

Kerstmarkt

 Je gaat er niet overdag naartoe omdat dan de sfeer ontbreekt. Of de keuze voor de avond nou zo geweldig was, daar kun je vrgtkns bij zetten. Het was een kwestie van over de koppen lopen. De sfeer ging in feite in de massa ten onder. Erg veel tentjes met etenswaren, zoetigheden en warme wijn. Het leek erop, dat de meeste mensen daar voor gekomen waren. Niet voor de kraampjes met non-food spul.

 Sibiu wil op spitsuurtijden vastlopen in files. Nu kon je rustig praten van een verkeersinfarct door het structurele tekort aan parkeerplaatsen. We hadden het geluk, dat net voor ons een auto uitparkeerde. Weliswaar voor een garagedeur maar zonder parkeerverbodsbord. Ook de parkeermeter wilde niet werken. Hopen, dat de politie hun handen vol hadden met het doen van andere dingen.

 Na anderhalf uur het wurmen door de massa zat. De nationale feestdag was ws niet de beste keuze voor een bezoekje. Later in de mnd een nwe poging ondernemen.