Voor de tweede keer deze week op het terras van La Prut gaan zitten voor een koffieverkeerd. Had er een stuk taart bij gewild maar dat staat wel op de menukaart maar was niet verkrijgbaar. Dan ijs misschien? Ook dat was niet mogelijk. Uiteindelijk is het bij de koffieverkeerd en een flesje mineraalwater gebleven.
Na tweeën. Vrijdag. De marktlui waren druk met opruimen. De spits aan de tafels voorbij. Helaas valt er niet zoveel volk te bekijken. Het restaurant ligt net buiten het centrum. Aan de verkeerde kant van de rivier. Toch was er een neiging tot een ouderwets goed gevoel. De blik over de heuvels rondom de stad. Ontspanning.
Wat ontbrak was de overgave. Het leek alsof tussen mij en het genieten van het niksdoen een glazen muur zat. Rekbaar maar niet te passeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten