Met regelmaat wijzen naar de omstandigheden en klagen over het gebrek aan medewerking is me niet vreemd, maar een dag als gisteren heb ik helemaal aan mezelf te danken. Gewoon botte onwil. Geen greintje inzet om iets van de dag te maken. Bij de pakken neer zitten en dat best vinden ook. Een mooie tuindag om zeep helpen. Je eigen ramen ingooien.
Dat het niet opschiet is bekend, voor een groot deel weinig aan te doen, maar dan moet je niet de principe betere momenten door gebrek aan inzet lopen verzieken. Wegkruipen. Dekbed over mijn kop trekken en wachten op betere tijden. Betere tijden die afhankelijk zijn van eigen inzet. Eigen inzet die uitblijft. Geen betere tijden. Etc.
Het ging net wat beter. Weliswaar kraak- en smaakloos maar wel iedere dag aan de slag in zoverre de omstandigheden dat toelieten. Zoiets heet discipline. Nou, dat zat er gisteren ff niet in. Zien dat we het wel weer gedaan krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten