Terrasbeleving

 Voor de tweede keer deze week op het terras van La Prut gaan zitten voor een koffieverkeerd. Had er een stuk taart bij gewild maar dat staat wel op de menukaart maar was niet verkrijgbaar. Dan ijs misschien? Ook dat was niet mogelijk. Uiteindelijk is het bij de koffieverkeerd en een flesje mineraalwater gebleven.

 

 Na tweeën. Vrijdag. De marktlui waren druk met opruimen. De spits aan de tafels voorbij. Helaas valt er niet zoveel volk te bekijken. Het restaurant ligt net buiten het centrum. Aan de verkeerde kant van de rivier. Toch was er een neiging tot een ouderwets goed gevoel. De blik over de heuvels rondom de stad. Ontspanning. 

 Wat ontbrak was de overgave. Het leek alsof tussen mij en het genieten van het niksdoen een glazen muur zat. Rekbaar maar niet te passeren.

Feestje

 Getverdemme .... morgen bruiloft. Ff de data uit het oog verloren. Als ik nou ergens geen zin in heb is het de massaliteit van een Roemeense bruiloft met het eten waar je zelf voor moet betalen. 350 Lei notabene. Per persoon! Dat ben je niet eens kwijt in het betere restaurant en krijg je kwaliteit, die morgen gegarandeerd ver te zoeken zal zijn.

 Moeten nog een aardig stuk rijden ook en dat in de nacht terug. Ze hebben wel een bus geregeld maar dan ben je afhankelijk van anderen. Het ding vertrekt bovendien veel te vroeg en keert gegarandeerd niet terug voor 03:00 (eind feest) en ws later. Geen zin in. Als ik het gezien heb, wil ik weg kunnen en niet wachten tot de laatste beschonken gast eindelijk bereid is om in de bus te stappen.

 De maaltijd kan ik nu al voorspellen. Waar ik wel ff op mag letten is of er zo'n uitgebreide toetjestafel aanwezig is. Als dat zo is, dan maar net als de gemiddelde bezoeker een bord volladen voor men er in feite aan toe is. Wacht je netjes tot het einde van de maaltijd vis je achter het net. En laat dat nou af en toe het enige zijn wat de moeite waard is.

Zelfovertuiging

 

Niet gelijk weer overdrijven alls het ff iets minder slecht gaat.

Smakelijk

 Nog steeds zoekende naar een drank, die niet alleen de dorst lest (ook indien niet aanwezig) maar ook nog smaakt. Bier was het ooit. Frisdrank is het nooit geweest. Water is het niet. Melk nog geprobeerd, vruchtsap. Het is het allemaal niet als het een glas per dag overstijgt. Me onlangs bedacht, dat siroop misschien een oplossing is. Smaakje naar keuze (citroen), helaas gesuikerd. Daarvoor gebruik je er weinig van en iedere keer een half citroen uitpersen en aan het water toevoegen is teveel werk gebleken.

 

 De eerst poging viel niet tegen. Niks speciaals en net dat klein beetje extra waardoor water enigszins acceptabel wordt. Bij de laatste boodschappenronde in Sibiu een Frans merk genomen. 3x zo duur maar met nog minder per portie een smaakrijkdom, die in mijn mond leek te ontploffen. Ik denk, dat ik voorlopig gevonden heb, waarna ik zocht.

Uitje

 Dagje Sibiu. Het compenseert het reizen niet maar toch ff er tussen uit. Laat op maar dat heeft 'de pret' van een dagje uit niet weten te drukken. Mariana naar de kapper dus geen tijdverlies, omdat ik haar steeds weer kwijt ben. Het rijk aan mij alleen. Strak schema met de welbekende supermarkten en bouwmarkt. De conditie viel me niks tegen. Alles rustig aan, zonder verplicht opgedrongen pauzes.

 Eind van de middag een koffie verkeerd en een verse jus genomen in 'mijn' café. Heerlijk kalm zitten en de bezoekers van het winkelcentrum voorbij zien haasten. Acht van de tien met overgewicht, mn de representanten van het vrouwelijke geslacht.

 Het blijft wonderlijk, dat indien met meer dan 1, loopt dan wel zit men te kletsen. Meest weer vrouwen. Mannen willen nog weleens zwijgend naast elkaar lopen. Stellen trouwens ook.

Reizen

 Vandaag eens niet over was, afwas, tuin en moe-zijn hebben. Blijft de oorlog in Oekraïne over en daar is momenteel geen peil op te trekken. Mager bestaan. Kleine wereld. Hard gekrompen. Niet eens zozeer vanwege mijn geëmmer. De honden zijn er minstens zoveel debet aan als het niet meer is. De dames was al organiseren en regelen, als we weg wilden. Bobby en Ukkie hebben het reizen feitelijk onmogelijk gemaakt. En ik mis het.

 Ingeleid natuurlijk door Covid-19, de reisbeperkingen en vervolgens de puinhopen op een gemiddeld vliegveld. Ik zou wel een weekje of wat weg willen. Daar heb ik iemand voor nodig, die met de honden kan omgaan, te vertrouwen is mbt afspraken en eigendommen en Mariana's planten water geeft. Mij is zo iemand niet bekend.

 Alternatief is een kennel. Waar we al eens gebruik van hebben gemaakt, verlangen een anti kennelkuch vaccinatie. Is maar 6 mndn geldig en moet zes wkn, voordat de honden naar de kennel gaan, zijn gegeven. En dat met vijf honden en dan heb je het vervoer nog. In eigen beheer is dat 3x rijden ongeacht waar die kennel is. Of dat kan worden uitbesteed, zou ik niet weten.

 Met de dagprijzen van jaren geleden gaat dat geintje duurder worden dan een juniorsuite in een 5-sterren hotel. En die prijzen zullen inmiddels wel gestegen zijn.

Oorlog-44

 Wat was dat nou van die Wagnerbaas? Achteraf zeggen dat een coup nooit de bedoeling was geweest, is zoals altijd achteraf makkelijk praten. Dat hij zich heeft laten inpakken door beloftes van Putin, kan ik ook nauwelijks geloven. Die kennen elkaar lang genoeg om te weten dat Putin zelden woord houdt. Ging het 'm allemaal te snel? Als iets duidelijk werd, was dat de heren van het Kremlin behoorlijk paniekerig en chaotisch reageerden. Was Prigozjin en zijn troepen doorgegaan had dat verrassingen kunnen opleveren, die niemand vooraf voor mogelijk had gehouden.

 Snelwegen blokkeren en wegen dwarsdoorsnijden door het graven van greppels is niet wat je van een tegenstander met (theoretische) overmacht mag verwachten. Als één van de buurlanden kwaad in zin heeft, is gebleken, dat van Russische tegenstand weinig valt te verwachten. Voor je het weet loop je Moskou binnen en sta je op de trappen van het Kremlin. Heeft het Kremlin trappen?

Slagveld

 Het huishouden heeft vandaag de voorkeur gekregen boven de tuin. Stom? Misschien, maar een aanrecht moet op z'n minste een beetje toegankelijk blijven. Afwas dus. Deels met het handje en deels in de vaatwasser. Omdat het serviesgoed niet in het water had gestaan voor het eerst sinds ik het ding gebruik een lang programma gedraaid. Mag dan 'Eco' heten maar doet qua tijdsduur nauwelijks onder voor de rest van de programma's. Goed 5x zolang als het snelle programma wat normaal gekozen wordt en altijd weer voldoet.

 

 Natuurlijk niet alles weg kunnen werken. Bestek en een stel pannen zijn voor een andere keer. Ws morgen, maar zeker is dat niet. De race tegen het onkruid mag niet uit het oog verloren worden. Verdeel en heers! Maar eerst een hopelijk rustgevende nacht. Het gaat vooruit maar is nog niet wat gewenst is. Wilde daarom vandaag de siësta overslaan maar lag na de koffie alweer bijna op het toetsenbord te slapen. Aan de temperatuur in de nacht kan het niet liggen. Met 11, 12, 13 graden zijn het nog steeds relatief frisse nachten. Is aan de pepers te zien, die willen maar niet groeien. Die wachten op 18º in de nacht.

Terugweg?

 Dat het minder dan gewend gaat, blijkt wel uit het feit, dat ik meer dan week de afwas weet te omzeilen. Wat dan weer het koken in de weg zit. Met erg wisselende maar over het algemeen slechte nachten gaat dat er niet op vooruit. Afgelopen nacht weer een paar uur uit bed geweest, omdat ik het gedraai onder het dekbed zat was. Gevolg is een late start van de dag, als ik eindelijk kies om aan de dag te beginnen. Laat ontbijt. Moeheid die je uit de nacht meesleept. Een wondertje dus, dat ik mezelf de tuin in heb weten te dirigeren. Jammer dat het weer na een pauze omsloeg en het zoveelste zomeronweer met bijbehorende plensbui over Coves heen trok. Maar goed, de kop is eraf en met de goede weersvoorspelling voor de komende dagen zou het moeten lukken om morgen verder te gaan met onkruid verwijderen en aardbeien plukken. Maar wie doet de afwas?

Ondergang

 Mezelf de tuin in gedwongen. Zoals altijd blijkt het minder erg dan je vooraf bedenkt. Al vroeg ik me aldoor af waar ik mee bezig was. Wel triest en treurig dat inmiddels ook de aardbeien alweer overwoekerd zijn door het onkruid. Op plekken bijna tot een meter. Over de bessen zal ik het maar niet hebben. Dat wordt sowieso 'zoeken' de komende wkn. Ze krijgen al aardig kleur, dat scheelt.

 Ik wacht met smacht op een reactie van de Stihl-dealer. Valt er nog wat te repareren aan de bosmaaier of is het afschrijven? Straks staat het onkruid op de gemaaide delen ook weer hoger dan mij lief is. Het valt tegen dit jaar. Vorig jaar tenminste nog met het vullen van de kasbak bezig geweest. Daar ben ik tot op heden niet aan toe gekomen.

Oorlog-43

 Spektakel in Rusland. Een tweede front voor Putin gedirigeerd door de baas van de Wagner-huurlingen. Men rukt op van Rostov naar Moskou. Putin heeft zich ws al uit de voeten gemaakt en laat zijn aandeel bij dreigende taal.

 De Russen gaan dus onderling de strijd aan. Daar kan Oekraïne misschien z'n voordeel mee doen. Of we zo blij moeten zijn met de Wagnerbaas als vervanger van Putin, daar heb ik zo mijn twijfels bij. Je zou denken 'Alles beter dan Putin' en misschien klopt dat ook wel en misschien ook niet. Hij heeft zo hier en daar wel hoopgevend commentaar gehad op de zg 'Speciale Operatie'.

 Vooralsnog geen grote confrontatie tussen beide partijen, waarbij de Tjechenen de klus voor Putin moeten klaren, maar tot op heden meer oorlogje gespeeld hebben dan echt gevochten. Lijkt erop dat men Wagner afwacht in Moskou, De oorlog komt eindelijk op de deurmat van de gemiddelde Rus.

Diepst?

 Nog nooit zo diep gezonken en dan heb ik het niet over de geïmplodeerde duikboot. De glijvlucht van de afgelopen dagen verbaast me. D'r gaat weinig meer fout dan het al deed. Dus waarom? Gebrek aan noodzakelijke chemicaliën? Mijn supplemenetenvoorraad liep de laatste tijd niet gelijk op met de reguliere farmaca. Vanaf maandag trekt het zwikkie weer samen op, zien of dat enige verbetering in mijn fysiek/mentale toestand teweeg brengt.

 Mn het enthousiasme kan een opkrikker gebruiken. Fysiek gaat het als ik de inspanning weet te beperken. De tuin bijv. kan me aan mijn reet roesten op het ogenblik. Deels verklaarbaar, maar op deze manier kan ik de tuin volgend jaar beter laten asfalteren. Niet weer hetzelfde gewurg. Het is met smacht wachten op een zwiepert in de opwaartse richting die ook de tuin weet mee te nemen.

Hitsen

 

 Dat kan er ook nog wel bij. Na de vernietiging van de UK en bijv. ook Polen zal ook dit wel bij woorden blijven.

Imploderen

 De lui, in wat als duikboot was bedoeld, hebben 'geluk' gehad. Een implosie op tig 100 of een paar duizend meter onder water. Het leven afgelopen in een fractie van een seconde. Niet eens de tijd om te realiseren wat er gebeurt. Voor experts was het zondag een paar uur na het vertrek duidelijk, dat het helemaal mis was gegaan. Als men de informatie die men toen al had direct kenbaar had gemaakt aan het grote publiek, had iedereen op de vingers van een hand kunnen uittellen, dat het geen kwestie van aanstaand zuurstofgebrek zou worden.

 Waarom die hele zoektocht dan nog? Enkel in de hoop om wrakstukken te vinden, die het meest waarschijnlijke scenario ondersteunden? Om niet het verwijt te krijgen, dat men geen moeite wilde doen? Moeite voor wat? Dat die 5 personen zondag al snel niet meer leefden was een simpele kwestie van 1 en 1 bij elkaar optellen.

Herpakken

 Op de schaal van beroerdheid zijn we een paar punten gezakt. In principe kan er weer het een en ander. Wel moe. Veel verder dan het huishouden zal het niet reiken. De eerste siësta al achter de rug. Met een beetje geluk komt vandaag eindelijk het buitenmeubilair uit de winteropslag. Weet niet wat daar een grotere rol in heeft gespeeld. Het regenachtige voorjaar of mijn steeds verder aftakelende conditie. Het zwembad is ook zoiets. Dat had normaal gesproken schoongemaakt en met helder water gevuld kunnen zijn. Een jaar overslaan lijkt me niet slim. Volgens mij heeft het rubber toch al zijn beste tijd gehad.

 Het liefst zou ik in bed kruipen. Moe ben ik altijd wel. Toch is het meer een kwestie van geen zin hebben. Het raderwerk tussen de oren heeft er geen trek in. Nog steeds niet. Dat gaan we maar ff negeren.

Doodskist

 Je zult maar op een paar duizend meter diepte in een kapotte duikboot zitten zonder fatsoenlijke communicatiemiddelen of iets wat voor een automatische terugkeer aan het oppervlakt zorgt en dan nog 250.000 $ betaald hebben. Mij had je voor geen miljoen toe in dat vehikel gekregen. Zelfs jaren geleden toen ik minder last van hoogte of engte had.

 Vrg is natuurlijk wat er mis is gegaan. Alleen iets met de besturing of een versplinterd bulls eye. Het venster waardoor ze het wrak van de Titanic had kunnen zien. In dat laatste geval zal het snel afgeloopen zijn geweest. In het eerste geval was het aftellen. Voor 96 uur zuurstof. Die uren zijn inmiddels verstreken en de zuurstof verbruikt. Bedwelmd door een te hoog Co2- gehalte, bewusteloos en tenslotte stikken. Merk je niks van.

 

 Ik geloof alleen niet dat een gemiddeld mens dan in alle rust op zijn//haar eind gaat zitten wachten. Wie zou er als eerste in paniek zijn geraakt en wat heeft dat voor gevolgen gehad? Ik moet er niet teveel over nadenken want dan vliegt het me hier ter plekke zelfs naar mijn strot.

Hommeles

 Beroerd, beroerder en nog beroerder dan dat, en daar laat ik het bij. Hopelijk staat me een betere nacht te wachten, dan zien we morgen verder.

Zwevend

 Het had beter gekund, maar we zijn tevreden. Een herhaling van het niveau van gisteren bleek te hoog gegrepen. Op en neer. Vrg is of het 'op' of 'neer' gaat. Het blijft een verrassend bestaan. Voor vandaag hebben we het gehad. Morgen is afwachten.

Bedrijfsongeval

 Sensatie voor onze deur. Digi was vandaag druk met het aansluiten van de buren om ons heen. Wat precies gebeurd is, is me uit de verhalen niet duidelijk geworden. Hier gaat de meeste, zo niet alle bekabeling bovengrond in een wir-wat van draden van paal naar paal en van de palen naar de huizen. Zo ook de glasfiberkabel van Digi. Om de zoveel huizen hangt er een box aan de paal voor de verbindingen naar de gebruikers toe.

 

 Bij het terugplaatsen van zo'n box in de paal voor ons huis is een installateur van de ladder gekukeld. Ik ben er niet bij geweest itt de rest van de omwonenden incl Mariana. Maar de SMURD is niet te missen en er schijnt ook een helicopter bij betrokken geweest te zijn.

 Eind van de middag kwamen een paar lui van de Digi het werk afmaken. Direct weer alle buurvrouwen de straat op. Degene, die gevallen is, moet aan zijn ruggegraat geopereerd worden. Ws een paar gebroken wervels, maar dat is gissen.

Kiepmoment?

 Het is allemaal erg relatief, maar je zou kunnen stellen, dat het vandaag een actieve dag was. Je zou zelfs van enige overdrijving kunnen spreken afhankelijk van het moment, waarmee je deze dag vergelijkt. Zwakke plekken blijven de conditie en het moreel. De vrijwel hopeloze conditie is geen stimulans voor het moreel. Het zou heel goed kunnen, dat het nu zover is gekomen, dat er iets concreets aan gedaan gaat worden. Mijn twijfel lijkt aan opgave toe. Die handdoek zit er aan te komen.

Halfweg

 Stukken beter, mn fysiek. De mentale ondersteuning laat te wensen over. Het is dat straks de F1 van Canada verreden wordt, anders lag ik gegarandeerd al onder het dekbed. Het gerace nadert de helft van z'n programma voor dit jaar en als niks raars gebeurt is de wereldkampioen voor 2023 in feite bekend. Je zou bijna kunnen zeggen dat de lol van het kijken er van af is.

 Vrg me ook af of ik zo trouw de boel zou volgen, als ik beter in mijn vel zou steken. Ik heb zo mijn twijfels. Maar wat zou het. Belangrijker is de dag van morgen. Ben ik dan wel tot enige activiteit te porren? We gaan er een hopelijk rustige nacht over slapen nadat Verstappen weer een overwinning op het scorebord heeft bijgeschreven.

Ontspoord

 Compleet afgebrand, vrijwel de hele dag geslapen. Wat is dat geweest vannacht? Ik heb het me de vorige keren ook een tijdlang afgevraagd en ben me het antwoord schuldig gebleven. Of ik toen achteraf ook zo van slag ben geweest, staat me niet zo bij. Vandaag twee keer een uurtje in de benen geweest. De rest van de tijd tot in het begin van de avond geslapen als een os. Nu is moe zijn me al tijden niet vreemd maar dit was anders, dieper, dwingender.

 Dat het op deze manier niet opschiet moge duidelijk zijn. Zelfs niet als de terugslag zich tot vandaag zou beperken. Ik zie me echter niet morgen kwiekfideel rondhuppelen. En dan is het weer maandag en is al met al weer ruim een week verloren gegaan.

Verdwaald

 Het is niet de eerste keer, dat zoiets gebeud. De vorige keer is alweer mndn geleden. Verdwalen tussen bed en plee of tussen plee en bed. Ditmaal verstrikt in de bekabeling van de flatscreen en DVD-speler, achter de TV terwijl de normale weg voorlangs gaat. Ik wist waar ik was, maar had en heb niet het flauwste vermoeden hoe ik daar terecht ben gekomen. Gezien de richting waarin ik probeerde te bewegen moet het op de terugweg van de plee zijn geweest.

 Het is pikkedonker in de slaapkamer dus bewegen en me ontwarren uit de bekabeling moest op gevoel. Gelukkig werd Mariana wakker en kon me met het telefoonlicht helpen. Zo'n flatscreen is loeizwaar en dat is maar goed ook. Had ik dat ding om getrokken, was het compleet een puinhoop geworden. Eenmaal vrij enigszins verdwaasd terug in bed gekropen.

Afgekapt

 Drie dagen van de wereld afgesloten geweest. Het hoe en waarom komt een andere keer. Van Orange gedeeltelijk naar Digi. Rest volgt bij het aflopen van de contracten. Drie dagen zitten klooien met het netwerk op de mobiel. Snap nu waarom mensen hun telefoon soms vaker dan eens op een dag moet laden.

 Had wel slingers willen ophangen toen de servicemonteur voor de instalatie van de modems kwam. Ja, eentje voor de telefoon en eentje voor wifi. Maar voelde me daar te beroerd voor. Was ik gisteren voor mijn gevoel weer een beetje terug op acceptabel normaal, ging het vannacht weer mis. Een ademhaling waarbij liggen veel weg had van het trekken van een sprintje. Het gevoel van een ballon waar de buik gedacht was.

 Uren wakker gelegen. Tegen de ochtend in slaap gevallen. Zo lukt het nooit met het terugnemen van de hondenronde.

Boek

 Onverwachts een boek ter hand genomen. Een Roemeense schrijver. Is meermaals gelauwerd. Ben te lui om op te staan en de titel en naam hier toe te voegen. Het is een lekker dik boek. De inleiding deed me schrikken. Ik kon er geen touw aan vastknopen. 'Surrealistisch' dekte de lading maar deels. Gelukkig werd het iets beter te volgen naarmate deel 1 vorderde. 

 Als ik het goed begrijp is de schrijver druk met zijn herinneringen, dromen en de werkelijkheid van heden en verleden uit elkaar te houden. Hij is nog steeds moeillijk te volgen. Deels door gebruik van moeilijke woorden en deels door de fantasie die met regelmaat de overhand krijgt.

 Het is geen boek, dat je meesleurt en zich moeilijk laat wegleggen. Het heeft wel wat. Wat dat is, daar moet ik nog achter komen.

Hersteld?

 Na bijna een week terug in mijn min of meer nomale doen. Dat is min of meer 1:1. Een weekje op, een weekje af. Als het dan toch zo bijna een op een moet, dan doe mij dat gewoon per dag. Dag op, dag af. Nu is het van verder terugkomen dan me lief is. Weer opstarten, me aanzetten tot, de smaak te pakken zien te krijgen en meer van die lastige bijkomstigheden.

 Maar soit we lijken er weer te zijn. Verder maar niet teveel mee bezig zijn. Ik geef me vandaag nog en dan morgen terug op de rails en aan de slag waar het kan. Natuurlijk de tuin als het weer het toelaat, al is de slag om de tuin ook dit jaar weer verloren. Nu geldt het, dat ik toch moet proberen door te bijten om volgend jaar niet weer en niet nog verder achterop te moeten beginnen.

Long Covid?

 Bij het opruimen van de computertafel een uitgescheurd stuk van een artikel uit de FAS gevonden. Uit een krant die ik eind december vorig jaar heb gelezen. Wat niet zegt dat die krant ook van dat moment was, ws van wkn eerder. Het artikel ging over de effecten van Long-Covid en de ervaringen van een aantal personen.

 

 De een noemde het een periode van op en af. "Manchmal kehrte die Motivation zurück, die Energie, die Lebenslust, nur um am nächsten Tag wieder verloschen zu sein."  Na ruim drie mndn verdwenen de klachten.

 De ander kon een paar mndn na de infectie alleen nog maar in bed liggen. Was binnen de kortste keren 'erledigt' als hij iets gedaan had, was onzeker ter been en had moeite om op woorden te komen.

 Het leek en lijkt erg op waarmee ik loop te sukkelen. Hier en daar versterkt, aangevuld door mijn fysiek geëmmer. Het maakt oa dat ik niet het volste vertrouwen heb in een verbetering van mijn toestand door een operatie.

Kwalijk

 In delen van wat nu Roemenië is, schijnen de Roma als slaven gehouden en verhandeld te zijn tot in de helft van de 19e eeuw. De koningen, de adel en mn de kerk hielden die mensen in een toestand waarin ze niks te zeggen hadden en moesten doen wat hen werd oppgedragen. Ze werden als vee verhandeld, als bruidschat meegegeven, cadeau gedaan, etc.

 Je hoort er hier weinig over, maar het schijnt dat de hedendaagse afstammelingen zich beginnen te roeren. Aangezien koningen en adel door het communisme en Ceausescu zijn verdwenen is de kerk als enige zondebok overgebleven. Vele van de kloosters in oa Moldavië, en daar zijn er wat van, schijnen door Roma gebouwd te zijn. Roma die geschonken werden door de adel.

 Toch gaat het de nazaten niet zozeer om financiële compensatie maar het benoemen van zo'n 500 jaar slavengeschiedenis van de Roma in de geschiedenis van Roemenië. Nu wordt er met geen woord over gerept.

Gemis

 Tweede dag zonder internet of vaste telefoonverbinding. Die vaste telefoonverbinding zal me een worst wezen, het internet niet. Ben er toe over gegaan om via de mobiel de boel een beetje te compenseren. Het is een beetje gokken want het netwerk laat te wensen over. Moet je je voorstellen, dat Orange alles 'Wire-less' wilt gaan doen. Een voorspelbare bron van ergernis.

 Mobiel, als het al werkt, is bepaald niet alles. Behalve langzaam, zijn de websites ook niet aan het scherm aangepast als je niet de App van de betreffende website hebt geïnstalleerd. Het is kortom behelpen, maar maakt het gemis op de Pc net iets dragelijker.

Verruild

 Voorheen Telecom, nu Orange gaat een hoop klanten verliezen in Coves. Ze vonden het in elk geval niet de moeite om glasfiber door te trekken tot in het dorp. Digi wel en die gaan niet alleen ons maar een hoop anderen nwe klanten aan hun bestand toevoegen. Het is ff wachten tot de bekabeling in huis is aangebracht. Dat gaat hopelijk niet te lang duren. De beschikbaarheid van het internet is zo vanzelfsprekend, dat het verdwijnen ervan het hele dagritme overhoop gooit. Lege pauzes. Verstoken van de actualiteit. Etc.

 Het is trouwens bizar, dat vrijwel niks offline te gebruiken is. In elk geval niet wat op mijn Pc staat. Bij alles komt een melding in de trant van 'Geen  synchroniseren mogelijk met de gegevens in de wolk. Gegevens kunnen verloren gaan.' Ik heb nooit iets met "the cloud" gedaan, maar daar kiezen programma's dus zelf voor. Meest spellen. Daar ben je tegenwoordig toch nog maar zelden de heuse eigenaar van, al betaal je er wel voor. Stel je voor je doet het ook met je Office-bestanden of fotoboeken. Dan ben je helemaal aan de Goden overgeleverd in een situatie als deze.

Abrupt

 Een begin van de dag zonder internet. Gebeurt wel vaker. Gecheckt of er iets aan mijn kant niet goed aangesloten was. Dat bleek niet het geval. Dat wordt wachten. Tegelijkertijd daalde d'r iets in mijn hoofd over een schrijven van Orange mbt iets in juni. Een brief van gauw 2 mndn geleden. Een periode waar ik me over verbaasde. Overdreven zorgvuldig voor de aankondiging van werkzaamheden. Brief bij het oudpapier gedumpt en verder niet mee bezig geweest.

 Gelukkig was al het oudpapier nog aanwezig en kon ik de brief boven water halen. Nadere beschouwing (door Mariana) wees serieuzere zaken uit. Per vandaag zou Orange stoppen met het aanbieden van vaste telefonie en internet via de kabel. Geen zin om glasfiber door te trekken naar Coves moest nu alles Wire-less worden.

 Bij telefonische navrg door Mariana werd ik niet enthousiast van wat ik mee kreeg. Niet zo'n vertrouwen in wire-less internet en enkel mobiele telefoon. Dat vaste telefoonummer is altijd een duidelijke keuze geweest. Om te beginnen werkt het altijd want netwerk onafhankelijk en bovendien niet te pas en te onpas telefonische oproepen via de mobiel. Wens niet gestoord te worden in restaurant, winkel of wandelend.

 Twee uur respijt gevraagd om tot een beslissing te komen. Dit zijn de acties waarbij Mariana opbloeit. Buren vrgn. Die mensen hadden nog niks door. Een vriendin gebeld. Die bleek alerter op de brief gereageerd te hebben. Had ervaring met het wire-less alternatief en als onvoldoende terzijde geschoven. Haar alternatief was Digi, die wel glasfiber had aangelegd in Coves. Mariana hop in de auto en naar Agnita en kwam met een getekend contract terug. Geen verlies van de vaste telefonie en high speeds internet via de kabel. Trots op haar.

Verslaving?

 Over melk, koemelk wel te verstaan, is er op gezette tijden de nodige discussie. Ben je lactose-overgevoelig moet de melk en melkprodukten gewoon mijden. Voor de rest? Voor de rest is er een hoop tegenstrijdigheid terug te vinden als koemelk ter sprake komt. Ik heb nog niet zolang geleden wat alternatieven geprobeerd. Puur uit nieuwsgierigheid. Ik vond het allemaal maar wit-waterige zooi.

 

 Met de melk in de koffie, soms nog tussendoor met Nesquick, kaas, yogurt, karnemelk, boter, etc. mag ik wel grootverbruiker heten en dat van kindsafaan. Ik zou het echter geen koemelkverslaving willen noemen, zoals laatst een briefschijfster in de VK. Ik laat het net zo makkelijk staan muv in de koffie.

 Waarom iets wat je door de natuur wordt aangereikt vervangen door iets wat tot stand komt in een industrieel proces?? Hetzelfde geldt voor nepvlees. Vlees mag best minder. Wij zijn ook zeker geen dagelijkse vleeseters. Maar waarom het slachten van een beest vervangen door een industrieel complex waar een ellelange lijst grondstoffen verwerkt worden tot iets wat op het eind uitziet als en smaakt naar vlees. Tenminste dat zegt men. Voel zelf geen behoefte om de proef op de som te nemen.

Oorlog-42

 

Tja, weet ff niet meer wat er van te denken.

Overval

 Gisteren was weer of nog steeds niks. Veel geslapen zonder aantoonbaar resultaat.  Weer een partij onweer van jewelste. Mijn wekker. Half vijf. Je kunt er je klok op gelijk zetten. Ook van het aardbeienplukken dus niks gekomen. Dat heb ik vanochtend gedaan. Heb nu een grote kom vol en vrg me af wat ik er mee ga doen. Jam doen we een andere keer. Uit het handje? Daar is het teveel voor. Inmaken? Kan dat? Invriezen en later zien? Ijs maken? Milkshake? In een smoothie verwerken. Bestaat voor smoothie een Nederlands woord? Taarten maken? Zowel gebakken met banketbakkersroom als koud met kwark en zo.

 Het wordt de komende tijd met regelmaat aardbeien nuttigen. Gevolgd door aal- en kruisbessen waarvan de eersten aarzelend kleur beginnen te krijgen. Het seizoen gaat snel. Nauwelijks door mij bij te houden. Zou het beter gaan als ik overga tot de voorgestelde ingreep? Ik twijfel wat af. Voor dit seizoen maakt het geen ruk meer uit. Mocht het vooruitgang tot gevolg hebben, dan zal dat op z'n vroegst in het seizoen 2-24 merkbaar zijn. Mocht ik er dan nog zijn.

Realiteit

 Goed twaalf uur in bed gelegen en daar het grootste deel slapend van doorgebracht. Het was nodig, dat was al duidelijk. Prachtige ochtend, maar na het geplens van gisteren en vannacht staat er water in de tuin. Er is ook altijd weer wat. Een paar wkn gewoon wat uurtjes aan slag in de tuin wordt me niet makkelijk gemaakt.

 Vandaag is het sowieso meer bijkomen dan aan de slag gaan. Huishoudelijke bezigheidstherapie. Boodschappen. Dat soort gedoe. Een tijdsbeslag waar je nooit bij stil hebt gestaan, toen je eindelijk op eigen benen mocht gaan staan. Op eigen benen maar zonder 'personeel'. Niemand die inkoopt, kookt, wast, opruimt en schoonmaakt. Hindernissen die je afhouden van de 'grootse' plannen, die je voor je zelfstandige toekomst had gesmeed.

Opgebrand

 Drie dagen een paar uur in de tuin aan de slag, een dag onder de mensen en een dag in het teken van het uitlaten van de honden en je kunt me opvegen. Vanochtend na het ontbijt weer een goed uur het bed in. Vanmiddag na de lunch dik twee uur van de wereld en zometeen begin ik aan de nacht. Uitgeteld. Het lijf verzet zich uit alle macht.

 Met een beetje geluk kunnen we morgen met een nwe reeks beginnen. Steeds iets meer actie tot het fysiek een grens trekt en dan is het een dag of wat terugschakelen. D'r staat ons in de komende twee wkn een gigantische partij water te wachten, als we de voorspellingen mogen geloven. Niet de juiste voorwaarden voor wat meer activiteit. Tenminste niet buitenshuis.

Eindig

 Maandag jl uit eten. Voor aanstaand weekeinde een hotel in Parijs gereserveerd. Vandaag werd de man van het stel begraven. Eentje van Mariana's reunië-clubje van de universiteit. Zo'n club op leeftijd heeft wel wat van het '10 kleine negertjes'-verhaal. Mag dat woord hier of gaat iemand me daarvoor melden bij de google-Gestapo?

 Allemaal midden zestigers. Gemiddelde levensverwachting voor mannen in Roemenië is iets van 72-73 jaar. Vrouwen gaan natuurlijk iets langer mee en tikken bijna de 80 aan. Uiteindelijk zal het dus als een theekransje van vrouwen op gevorderde leeftijd eindigen. De vrg is of ze dan nog van die bijeenkomsten organiseren. Heb het idee, dat het initiatief vnl bij het mannelijke deel van de club ligt.

 Een deel van de club was in Brasov aanwezig. Brasov is geen Coves of Agnita dus het was niet de enige begrafenis bij die kerk vandaag. Verwonderlijk trouwens dat een dienst van een Roemeens orthodoxe club zo anders kan zijn, dan ik inmiddels gewend ben. Iets met kaarsjes voor iedereen en een zakdoek van wat aanvoelt als kant voor de mannen met een muntstuk in één van de punten geknoopt. Kaarsjes moesten weer ingeleverd worden de zakdoek mocht ik houden.

 Het geheel verliep als een geöliede machine. Ook de maaltijd werd op het terrein verzorgd en was zoals gewoonlijk teveel. Een deel van het vlees mee naar huis genomen.

Kinderachtig

 Dacht, dat we het gedoe om de perceelgrens rondom de tuin inmiddels achter ons hadden gelaten. Mooi niet. De buren zijn vandaag op hun perceel bezig geweest met onkruid verwijderen en het uitdunnen van de maisplanten. Prompt is de laatste afscheidingspaal weer verdwenen. Zal ergens in het hoge gras liggen en de voorlaatste paal is op grondniveau afgebroken. Twee andere palen zijn, zoals altijd weer, ongemoeid gelaten.

 

 De laatste twee palen stonden notabene op de plek die hij tijdens onze afwezingheid had bepaald met zijn manier van meten. Wat dat ook geweest mag zijn. In elk geval niet door het kadaster. Hij heeft kortom iets tegen zijn eigen meetresultaat.  Kunnen we weer passen en meten en dit keer (in het weekeind?) metalen palen zetten en een voet van beton gieten. Of dat voldoende is om de frustratie van de buurman een halt toe te roepen is natuurlijk nog maar de vrg.

Tachtigachtig

 Het lijf laat overduidelijk merken, dat meerdere dagen inspanning niet in dank wordt afgenomen. Pal in de zon bezig zijn blijkt in feite ook niet de bedoeling te zijn. Desondanks twee rijen planten opgeschoten en zo straks de laatste set peperplanten in de grond zetten. Natuurlijk had ik me meer bedacht voor vandaag. Na een paar halfslachtige pogingen de boel te forceren naar het lijf geluisterd en het tuinwerk doorgeschoven naar de avond.

 Eerst bijkomen, dan koken, vervolgens de planten in de grond en tenslotte een kom vullen met verse aardbeien. Grote zijn er bij. Dat deel mag dit jaar gelukt heten op een kleine vierkante meter na waar het onkruid nog de overhand heeft.

Doorgaan

 De derde actieve dag? Het moet! Niet in de laatste plaats omdat d'r weer een regenperiode aan zit te komen. Slepen met gieters is niks, maar stokkende werkzaamheden vanwege de nattigheid maken me ook niet vrolijk. Soit, eerst maar eens bezig blijven en dan zien wat van de weersvoorspelling terecht komt. Kom, ff dat zetje in de rug. Het is lang en breed bekend, dat als je eenmaal bezig bent het allemaal wel meevalt. Toch maakt het niet, dat de eerste aanzet geen moeite kost. Het is ouderwets in de kraag vatten en aan het werk zetten. Niet bezig zijn met morgen (begrafenis in Brasov) of volgende week (regen). Niet verder dan het nu kijken. Die planten moeten eindelijk in de grond en dan zien we daarna wel weer verder. Vijverrubber is de volgende stap naast schonen wat alweer door onkruid is vervuild.

Ommezwaai

 Jubel, jubel!. Nee, niet mijn tenen. Eindelijk weer constructieve vooruitgang in de tuin èn een systeemverandering doorgevoerd. Het eerste perceel met onkruiddoek. Ziet prachtig uit. Nu hopen, dat het ook werkelijk doet wat het pretendeert. De eerste rij tomatenplanten staat. Morgen de tweede rij en dan de pepers.

 

 Het spul heet lucht en water doorlatend te zijn, maar het water parelt er van af als regen van een waterdicht jack. Het is bovendien zwart. Dat betekent, dat het goed heet wordt als de zon erop staat. Snap nu ook waarom men het heeft over een 4-5 cm dikke afdeklaag. Vrg is alleen met wat? Geen aarde want, dan krijg je alsnog je onkruid. Boomschors? Verzuurd dat de ondergrond niet als het doek werkelijk doorlatend is? Zo komt het een van het ander.

Bedekken

 De tuin. Zowaar zin in. Niet die berg voor me waar ik eerst over of doorheen moet. Begin van een wat actievere periode of de laatste stuip van wat dan weer die actievere peiode geweest moet zijn? Het blijft spannend welke richting wanneer wordt ingeslagen. Ik kan het zelfs niet uitsluiten dat tussen mijn tweede koffie -nu- en het moment van de daadwerkelijke entree in de tuin de boel alsnog omslaat. D'r schijnt niks zo veranderlijk te zijn als het weer, maar mijn stemming kan er ook wat van.

 Nog een strekkende meter of anderhalf losmaken en gezien het enigszins bewolkte karakter kunnen dan de tomaten en pepers direct in de grond. Vrg is of ik er onkruiddoek tegenaan ga gooien of de grond open en bloot laat. Hoe aantrekkelijk dat doek tegen het onkruid ook lijkt. ik heb niet het idee, dat het zo praktisch cq handig in gebruik is. Een paar jaar geleden gekocht om uit te proberen maar er nooit wat mee gedaan. Ga je eerst de grond bedekken en vervolgens gaten in het doek maken om de planten in de grond te stoppen. En dan moet je het doek ook nog verstevigen om het niet steeds door de wind te laten wegblazen.

 Het kan ook lang niet bij alles. En als dan krijg je doeken die voor meerjarig gebruik bij bepaald gewassen horen. Een tomaten/peperdoek. Een aardbeiendoek, Een aardappeldoek. Wat belangrijker is iets om de niet gebruikte percelen af te dekken tot ze gebruikt gaan worden. Zoiets als vijverrubber. En om de percelen met bessenstruiken ed moet ik ook nog iets bedenken. Niet in de laatste plaats omdat het onkruid sowieso vaker van onderop komt ipv aangewaaid met de wind.

Houvast

 Het is ff doorzetten. maar de eerste paar uur tuin voor vandaag zitten erop. Nu pauze, na het eten verder. De tijden kloppen niet helemaal. Dat komt wel of ook niet. Het blijft belangrijk om te focussen op waar ik mee bezig ben en niet op wat allemaal nog zou moeten gebeuren. Open deur, maar minder vanzelfsprekend dan het op het eerste oog lijkt.

 

 Morgen de tomaten en pepers in de grond en dan verder met het opschonen van het inmiddels weer volgegroeide bessenperceel. We zitten dan op een schammele 4 perceeltjes. Daar draaide ik ooit mijn hand niet voor om. Moet mooi zijn, als het bessenperceel weer opgeschoond is. En dan? Bonen/erwten zaten in de planning en ook kool en dan mn boerenkool. O ja, de aardappelen en uien niet te vergeten.

 De ene keer trok ik me op aan het blog of maakte kilometers voor uitgebreide lunches, nu is de tuin de pineut. Me bezig weten te houden is belangrijker dan de opbrengst. Vandaag wel de eerste aardbeien geoogst. Te weinig voor verdere verwerking, genoeg om van te smullen.

Inbreng

 Met regelmaat wijzen naar de omstandigheden en klagen over het gebrek aan medewerking is me niet vreemd, maar een dag als gisteren heb ik helemaal aan mezelf te danken. Gewoon botte onwil. Geen greintje inzet om iets van de dag te maken. Bij de pakken neer zitten en dat best vinden ook. Een mooie tuindag om zeep helpen. Je eigen ramen ingooien.

 Dat het niet opschiet is bekend, voor een groot deel weinig aan te doen, maar dan moet je niet de principe betere momenten door gebrek aan inzet lopen verzieken. Wegkruipen. Dekbed over mijn kop trekken en wachten op betere tijden. Betere tijden die afhankelijk zijn van eigen inzet. Eigen inzet die uitblijft. Geen betere tijden. Etc.

 Het ging net wat beter. Weliswaar kraak- en smaakloos maar wel iedere dag aan de slag in zoverre de omstandigheden dat toelieten. Zoiets heet discipline. Nou, dat zat er gisteren ff niet in. Zien dat we het wel weer gedaan krijgen.

Vergetenswaardig

 Een dag van drie keer niks. Maak d'r zes van. Scheelde dat het zondag was en Mariana een afspraak buiten de deur had. Met het weer was niks mis. Integendeel. Droog, niet al te zonnig en niet teveel wind. Ideaal voor een dag in de tuin. Het moreel en de stemming hadden absoluut geen zin in een beetje medewerking. Uiteindelijk een siësta van dik drie uur afgewerkt en bijna de start van de F1 in Spanje verslapen.

Verkeerd

 Al de hele dag enigszins raar rustig. Geen conditie. Moe maar niet slaperig. Zo in z'n geheel moeilijk vooruit te branden. Voor wat meer duidelijkheid de thermometer erbij genomen en die kwam op bijna 39. Duidelijk weer wat verkeerd. Zou prettig zijn als op het schermpje van de thermometer ook de oorzaak zou worden aangegeven. Geen idee nu. Zelfs het betere giswerk zie ik niks opleveren. Het verklaart wel de houdingverandering van de afgelopen dagen. Geen details. Voor je het weet roep je de boel op.

Vaarwater

 Innerlijk een stuk rustiger. Een gezonde(re) dosis schijt aan alles wat niet is, zoals het had moeten/kunnen zijn. Alles min of meer gedempt. Het wil allemaal wel wat vrolijker en enthousiaster. Een soort rubber plafond houdt de boel in ongewenste toom. Het geeft een eindje mee om vervolgens de boel weer naar beneden te drukken. We kijken omhoog, balen en zetten aan voor een volgende poging.

 Een beetje kabbelen vandaag en als niet weer een namiddagonweer de boel verziekt, komen we ongetwijfeld nog in de tuin terecht. Oa om de eerste aardbeien te snaaien en te passen en meten. Gisteren weer niet de tijd genomen om te zien wat allemaal mogelijk is in de strijd tegen het onkruid in de tuin. Rubber lappen. Tegels. Dat soort spul. De wildgroei een halt toe roepen. De vrgkant in beeld brengen en dan zien wat aangeboden wordt tegen welke prijzen.

Wisselen

 Zin om er ff tussenuit te gaan. Komt mooi uit. Hondenvoer moet aangevuld en er zijn natuurlijk altijd extraheden, om jezelf mee te verwennen naast wat min of meer noodzakelijkheden. De goede periode loopt herkenbaar op zijn eind. Daar dan ook maar gebruik van maken zolang er nog van genoten kan worden. Of zoiets als genieten. Eigenlijk weet ik niet meer wat genieten zou moeten inhouden. Gaat het om mensen kijken? Is het gewoon een kwestie van 'weg zijn'? Ff de boel de boel laten? De hoop, dat een omslag voorkomen kan worden en de energie aangevuld ipv opgebruikt kan worden? De mix tussen een kluizenaarsbestaan en de wereldse frivoliteit blijft een nauwluisterend iets.

Toekomstig

 Dat was mei. We kunnen weer een mnd aftikken. Op naar juni 2023. De nwe belofte. Nwe kansen. Opgefriste illusies. Vergeleken met een jaar geleden doe ik het nog niet zo slecht, maar het houdt niet over. Net weer zo'n 'Off'-dag achter de rug en opnieuw starten dus. Het is nog steeds geen vloeiend doorlopende lijn van activiteit. Het gaat met horten en stoten. Een oud barrel met nauwelijks voorspelbare momenten van activiteit. Oooit, ooit was er een tijd, dat in bed liggen een verspilling van tijd leek.

 Na de pas op de plaats van gisteren vandaag een poging er weer iets meer van te maken. Je moet het willen zien maar geheel vrij van vooruitgang is het allemaal niet. Het gaat alleen zo laaaangzaam. Uren zijn dagen geworden en dagen wkn. Waar staan we straks aan het eind van de zomer? En zullen we in staat zijn om de vooruitgang vast te houden/leggen tot volgend jaar, zodat we niet weer bij nul hoeven te beginnen? Het is als met schieten. Niet geschoten is altijd mis.